iokasth
19-03-2008 @ 01:51 | Το χρόνο
μόνο τα βρεφη κι΄οι νεκροί
δεν τον φοβούνται.
Δεν εχω λογια..έτσι μανευεις την σκέψη μου περισσότερο..
Νάσαι καλά, την αγάπη μου.
ΝεφΕλλη | |
simela
19-03-2008 @ 01:53 | Το χρόνο
μόνο τα βρέφη κι οι νεκροί
δεν τον φοβούνται
τί είπες τώρα.....!!!!!!!!!!!!!!!! | |
swordfish
19-03-2008 @ 02:32 | Πολύ καλό, καλημέρα!!! | |
Denis
19-03-2008 @ 03:14 | Ο Ποιητής ενώπιον της αμείλικτης ετυμηγορίας του βλοσυρού τριμελούς Κριτηρίου, απαρτιζομένου από τον εαυτό του, τον Κόσμο και το ποίημα, την ώρα που, εναγωνίως, αναμένει την πρόταση του εισαγγελέα - Χρόνου... ::sad.::
Υ.Γ.: 1) Ου γαρ έρχεται μόνον... Ναι, έχει και κουστωδία...
2) Αντί ''τα νερά κυλούσαν στο ποτάμι'', διάβασα: τα νειάτα κυλούσαν στο ποτάμι... | |
justawoman
19-03-2008 @ 03:42 | ...κι αυτά εκεί κυλούσανε καλέ μου Ντένις
την καλημέρα μου
στους εθισμένους της ποίησης
::smile.:: | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
19-03-2008 @ 04:13 | ναι ναι ναι...
ποτε δεν ειναι αργα!
να αφησουμε τα νυχια να μεγαλωσουν..
την αγαπη μου ανεξαντλητη μου..
| |
anthrakoryxos
19-03-2008 @ 04:37 | Ποιος ήλιος να 'ρθει να σου χαϊδέψει τα μαλλιά;
Χειμώνας έξω.
Το χιόνι αφουγκράζεσαι
προσπαθώντας να μετατρέψεις
τον ήχο του καθώς πέφτει
σε ένα εσώτερο καλοκαίρι.. | |
arpistre
19-03-2008 @ 04:42 | καλημέρα, γλυκύτατη!
καμμιά φορά ο χρόνος
μας παρακολουθεί φιλικά
αν και πρωί είναι ακόμα.. | |
spil †
19-03-2008 @ 05:23 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
MARGARITA
19-03-2008 @ 05:24 | σιγά μην φοβηθώ τον χρόνο...κάθε στιγμή μας μια ομορφιά και μια ασχήμια...τσίμπα και κάτι δικό μου σχετικό
Γέρασα. Δεν βλέπω καλά. Τι κάνει; Φτιάνει στριφτό;
Χρωματίζει ένα ήλιο φωτεινό;
Θαρρώ πως βάζει πινελιά σε ένα καμβά.
Όχι! κρεμάει χάδια στα μαλλιά, ρίχνει φως μες τη ματιά.
Όχι! Όχι! Αγγίζει με ευλάβεια την καρδιά;
Ναι! Ναι! Τώρα είμαι σίγουρη.
Καλά θωρώ κεντάει στο όνειρο χαμόγελο.
Ποιος είναι; Δεν ξέρω…δεν βλέπω καλά. Γέρασα
Τότε τι θωρείς; Δυο χέρια όμορφα ζαρωμένα γεμάτα κηλίδες του χρόνου….
::love.:: ::hug.:: ::kiss.:: | |
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
19-03-2008 @ 06:06 | ::smile.:: | |
ka ti na
19-03-2008 @ 06:31 | πολύ ωραίο ποιήτρια ::smile.:: | |
AlexSAI
19-03-2008 @ 09:22 | ::yes.:: ::up.:: ::yes.:: | |
D-Asimos
19-03-2008 @ 09:59 | Το χρόνο
μόνο τα βρέφη κι οι νεκροί
δεν τον φοβούνται
ΕΓΡΑΨΕΣ WOMAN! ::yes.:: ::yes.:: | |
isidora
19-03-2008 @ 12:23 | Να καίγονται σε κάθε ρουφηξιά
ήλιοι και ανοιξιάτικες εικόνες
περιπαθείς συμπτύξεις των χειλιών
και έξοδοι ηρωικές από ‘να τέλμα
μίας καινοφανούς απόδρασης
Κρίθηκαν ακατάλληλες για τη μεταφορά
όλου του άσκοπου –πλην τίμιου– αγώνα
να εξωστρέψει μιαν ανύπαρκτη ενάργεια
Ήρθε άραγε το τέλος, με τρόμο αναρωτήθηκε
Μήπως να καταγράψει το παρόν;
Μήπως να σκάψει κι άλλο;
Αφήνει κάτω τη γραφίδα
κι ένα καινούριο πρόσχημα ζητά
να αναβάλλει την αποδοχή
αυτού, που μπρος του συντελείται
Το χρόνο
μόνο τα βρέφη κι οι νεκροί
δεν τον φοβούνται
Απίθανο φαντάζει ::yes.:: ::up.:: | |
Maria Olsen
19-03-2008 @ 13:08 | Πολύ μου άρεσε το ποίημά σου, σοφή γυναίκα ::yes.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
19-03-2008 @ 13:17 | Καιρός να βάψω τα μελλούμενα ε; τι χρώμα;
Κι όχι άλλο σκάψιμοοοο.
Έξοχη αγωνία δημιουργίας Στέλλα μου.
Φιλιά στα βόρεια ::love.:: | |
justawoman
19-03-2008 @ 14:42 | κάποτε στερεύουν τα ποτάμια
κι ανακαλύπτεις έντρομος μια κοίτη γεμάτη πέτρες
Αυτές που δεν κατάφεραν να κουβαλήσουν
την καληνύχτα μου στιχάκηδες | |
balistreri
20-03-2008 @ 03:42 | εντάξει...κι οι τρελοί... | |
NIK-TSIK
28-03-2008 @ 06:25 | Ποτέ δεν είν’ αργά για ένα θαύμα
::wink.:: ::yes.:: | |
giannisanas
01-04-2008 @ 01:07 | Εντυπωσιακό, μου άρεσε | |
 |
