| |
Δώδεκα άγρια σκυλιά τις νύχτες με ξυπνάνε
πάνω στον ύπνο το γλυκό, χιμάνε να με φάνε
Εκεί που πάω να αφεθώ και να ξελαχανιάσω
για λίγο ν’ αποκοιμηθώ και να με ξεκουράσω
Βρίσκουν που είμαι χαλαρή και έχω ακουμπήσει
κάτω στα πόδια το ραβδί κι έχω τα μάτια κλείσει
Κι απάνω μου ξεχύνονται με δόντια και με νύχια
με ουρλιαχτά και με κραυγές της κόλασης τα δίχτυα
Και τρέχω πανικόβλητη, τρέχω για να ξεφύγω
όμως τα σέρνω μέσα μου –δε με λυπούνται λίγο-
Μου ‘δωσαν και τα κοίμισα για να τα ησυχάσω
μα άμα θα ξυπνήσουνε πάλι μπροστά θα τα ‘χω
Και έτσι λέω τελικά ν’ αφήσω να με φάνε
μήπως γλιτώσουνε κι αυτά και δε με κυνηγάνε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
