| |
| | Το αίμα κι η λάσπη |  | | |
Πάει κι έρχεται το αίμα, πέρα-δώθε
Φλέβες, αρτηρίες και πάλι απ΄ την αρχή
Δουλεύει η καρδιά, αντλιοστάσι θαρρετό
Πόθοι, βάσανα χαρές, αιώνιες στιγμές
Ποτίζουνε τ΄ ανθρώπινα μποστάνια
Ρυάκια ξέχειλα με λόγια, φράσεις, βρισιές, συνθήματα
Ύστερα γίνονται ποτάμια
Απλώνουν το φιδίσιο τους βλέμα σ΄ όλη τη Γη
Την πλημμυρίζουν, την κατακτούν, την τσαλαπατούν
Διασταυρώνουν τα ξίφη, στάζουν αίμα και λάσπη
Κάπου-κάπου συναντάς ένα κοχυλάκι κρυμμένο
Τρομάζει μ΄ αυτά που βλέπει, χώνεται στο καβούκι του
Αναστενάζει βαθιά
Τέλος, τα ποτάμια χύνονται όλα μαζί στη θάλασσα
Εκείνη, τα καταπίνει λαίμαργα
Κρατάει το αίμα και φτύνει τη λάσπη
Είναι πλέον κατακόκκινη
Τριγύρω της λασπωμένα βουνά
Όμως ακόμα συνεχίζει να γεννά κύματα
Αφρισμένα, κόκκινα, καθαρά κι ανυποψίαστα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | αυγουστης | | | |
|
swordfish
20-03-2008 @ 01:31 | Καλό! ::yes.:: | | flowersmoon
20-03-2008 @ 02:06 | Όμως ακόμα συνεχίζει να γεννά κύματα
Αφρισμένα, κόκκινα, καθαρά κι ανυποψίστα
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::up.:: ::up.:: | | Δήμητρα
20-03-2008 @ 02:32 | Πολύ όμορφο όλο αλλά το τέλος υπέροχο.
Καλημέρα Αυγουστή μου. | | TAS
20-03-2008 @ 10:34 | Ποτίζουνε τ΄ ανθρώπινα μποστάνια ::yes.:: | | AlexSAI
20-03-2008 @ 10:48 | ::yes.:: ::up.:: | | D-Asimos
20-03-2008 @ 17:20 | Είναι πλέον κατακόκκινη
Τριγύρω της λασπωμένα βουνά
Όμως ακόμα συνεχίζει να γεννά κύματα
Αφρισμένα, κόκκινα, καθαρά κι ανυποψίαστα
ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΥΓΟΥΣΤΗ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
