Σε ενα κόσμο σαν κιαυτόν τιποτα δεν μοιάζει
το βλέμμα σου όμως ξεπερνά το άστρο που χαράζει.
Κάθε φορά που το κοιτώ ξεφυγω απ'την ουσία
λόγια σοφού που λέει παροιμία.
" Το ατενίζω γιατι είμαι εγω ή ειμαι εγω γιατι το ατενίζω;"
Ψάχνω να βρώ παροξοισμό η σκέψη όμως με παραλογιζει
Αραγε αυτο με ατενίζει?
