| |
| | Το πέπλο της ζωής |  | | | Ένα κατεβατό βγαλμένο απ' την καρδιά... | | |
Σκοτεινιάζει. Μια ομίχλη πηχτή πέφτει και σκεπάζει τα πάντα. Σαν βαμβάκι μπαίνει σε αυτιά, μάτια, στόματα, καρδιές σαν μια αφράτη λευκή αλυσίδα. Οι αισθήσεις σε επιβράδυνση και οι κινήσεις μουδιασμένες, πλαδαρές, σαν σε όνειρο.
[I]Το πέπλο της ζωής.[/I]
Στη ζωή αυτή ο πόνος είναι ένα εργαλείο σκουριασμένο, αμβλυμένο από την άρνηση και την αποφυγή του, ένας εχθρός πανταχού παρών κάτω απ’ το πέπλο, μια θολότητα που επεκτείνεται και επεκτείνεται στο πεδίο όρασης. Ένας ψίθυρος σαν το θρόισμα των κόκκινων φύλλων το φθινόπωρο, που γίνεται άηχο ουρλιαχτό, ανεβαίνει απ΄τους υπονόμους του υποσυνείδητου τα βράδια, δραπέτης βγαίνει από τις χαραμάδες της ψυχής.
Και εσύ τον αγνοείς.
Και η φωνή του όλο και δυναμώνει, ένα κοπρόσκυλο που αλυχτά σε μοναχικές νύχτες, ένας λύκος που ουρλιάζει κάθε πανσέληνο στα όνειρά σου.
[I]Το άγχος.[/I]
Η στεριά που σείεται και χωρίζεται στη μέση, η χαράδρα που ανοίγει, κι εσύ να στέκεις με το ένα πόδι σε κάθε άκρη, κι από κάτω το κενό.
Και γύρω άνθρωποι, άνθρωποι άσχετοι και αδιάφοροι, φιλικοί και ενδιαφέροντες, ερωτικοί, εκνευριστικοί κι αγαπημένοι.
Να θέλουν να παίξεις κι εσύ το ρόλο σου στο θέατρό τους. Να πάρεις μέρος στη ζωή τους. Ηθοποιός σε θέατρο σκιών.
Και τα δάκρυα, τα δάκρυα που δεν χύνεις κάθε μέρα και κάθε στιγμή, που θα πρεπε να χύνεις γιατί υπάρχει τόση αθλιότητα, τόση φτώχεια, τόση αδιαφορία στον κόσμο τούτο, που είναι σχεδόν ασύλληπτη.
Για ποιόν δεν κλαίς;
Αλλά όχι, μην κάνεις έτσι, λέει το πέπλο – βάρυνέ με λίγο ακόμα πάνω στην καρδιά σου – φάε αυτό το γλυκό, άναψε άλλο ένα τσιγάρο, νύχτα είναι, θα περάσει, κάποια μέρα θα κουφαθείς και δεν θα ακούς πιά τη φωνή που ουρλιάζει σαν δαιμονισμένη μέσα σου, ούτε θα θες να χύσεις τα δάκρυα που είναι δεμένα κόμπος που δεν λέει να λυθεί.
Κάποια μέρα, όλα θα φτιάξουν...
Και ο κόμπος αρχίζει από το στήθος και ανεβαίνει στο λαιμό, επεκτείνεται στο μέτωπο, ώσπου όλα σκεπάζονται με την ομίχλη γιατί σου κόβεται η αναπνοή, δεν μπορείς πιά να αναπνεύσεις...
[I]Το πέπλο του άγχους.[/I]
Τι θα γίνει κοπελιά, θα μείνεις με το πέπλο ή θα ζήσεις;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Γνώθι σ' αυτόν | | | |
|
velico
21-03-2008 @ 15:42 | ::hug.:: Ζήσε!Ζήσε! | | isidora
21-03-2008 @ 15:49 | Ένας ψίθυρος σαν το θρόισμα των κόκκινων φύλλων το φθινόπωρο, που γίνεται άηχο ουρλιαχτό, ανεβαίνει απ΄τους υπονόμους του υποσυνείδητου τα βράδια, δραπέτης βγαίνει από τις χαραμάδες της ψυχής. ::up.:
Και η φωνή του όλο και δυναμώνει, ένα κοπρόσκυλο που αλυχτά σε μοναχικές νύχτες, ένας λύκος που ουρλιάζει κάθε πανσέληνο στα όνειρά σου.: ::cry.::
::yes.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
21-03-2008 @ 16:05 | ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | D-Asimos
21-03-2008 @ 18:40 | ΑΧ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΠΛΑ, ΔΕ ΓΛΥΤΩΝΕΙ ΟΥΔΕΙΣ!
ΩΡΑΙΟ ΜΑΡΙΑ! | | Mικρουλι
21-03-2008 @ 23:49 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | AlexSAI
22-03-2008 @ 00:42 | Την καλημέρα μου Μαρία !!! ::yes.:: ::up.:: | | balistreri
22-03-2008 @ 02:23 | κι η σαλώμη ....πέπλα είχε... | | Maria Olsen
22-03-2008 @ 03:06 | Καλλιόπη μου έτσι λέω κι εγώ, καινούρια μέρα ξημέρωσε... ::hug.::
isidora, ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ, Mικρουλι, AlexSAI ευχαριστώ...
Ίσως ουδείς D-Asimos μου, αλλά βοηθάει να ξέρεις ότι υπάρχουν...
balistreri είχε κι ένα δίσκο με το κεφάλι του λεγάμενου... πρόσεχε παιδάριον εξυπνάδικον ::naugh.::
Γενικά χαράς στο κουράγιο σας εσείς που το διαβάσατε, σας αξίζει ένα ::kiss.:: | | balistreri
22-03-2008 @ 03:42 | ε, τι να προσέχω....ο λεγάμενος αποκεφαλίστει....κι εγώ έχω...δυο κεφάλια.... ::whist.:: | | Maria Olsen
22-03-2008 @ 04:34 | ε καλά, όποιο κεφάλι και να ναι... σάμπως έχει και καμία διαφορά... ::angel.:: | | balistreri
22-03-2008 @ 04:38 | ε, πως....στον....τρόπο ....αποκεφαλισμού.... ::yes.:: | | arpistre
22-03-2008 @ 07:11 | ωραία κατεβατά βγάζει η καρδιά σου
η εικόνα με την χαράδρα και τη στεριά στο άγχος
πολύ καλή ::up.:: | | artista_k
22-03-2008 @ 09:13 | Κοπελιάααα;;;; ::scare.:: γμ τις εμπνεύσεις! Αν και μου τό 'χεις λίγο βαρύ σήμερα... Θα μου πεις και το μοσχαράκι με τις σάλτσες και τα πικάντικά του βαρύ είναι, αλλά ... μμμμμμμμμούρλια! Ετσι κι εσύ ... μμμμμμμμούρλια!!!! ::kiss.:: ::love.::
Βalistreri αυτό είναι το κακό με τους ...δικέφαλους! Αλλού κοιτάν κι αλλού ...ματιάζουν! | | Αγνή
22-03-2008 @ 10:08 | τώρα που ανέφερες γλυκό.....
::hug.:: | | nirbana
22-03-2008 @ 10:48 | θέλει και ρώτημα?
με το πέπλο γιατί ...μου πάει..χα..χα..χα....
σοβαρά, μεγάλες αλήθειες κρύβει η καρδιά σου... ::smile.:: | | Maria Olsen
22-03-2008 @ 14:49 | χαχαχα thanks κορίτσια (και Μπάλι ::scare.::
- μπα, είναι θέμα τεχνικής κα ενός καλού τσεκουριού φαντάζομαι)... ::razz2.:: | | ΕΛΕΑΝΝΑ
22-03-2008 @ 23:12 | Αριστο Μαρία ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
