| |
Ασε με να σε πληγωσω
_
Ασε με να σε πληγωσω
γρηγορα να γιατρευτω
απο τη δικια σου αγαπη
και να σε ερωτευτω.
Να σε βλεπω να γυρευεις
τη στερνη μου αγκαλια
και να δινεις ο,τι εχεις
μ' ανεσης απλοχερια.
Οχι ν' αγαπας για να' χεις
τη δικη μου συντροφια
ουτ' απο εγωισμο να εισαι
στης αγαπης τη φωλια.
Να ζητας απ' την πνοη μου
και να παιρνεις σιγουρια
καθε που σ' αναζηταω
με αντιρρηση καμια.
Ενιωσα την ευτυχια
ενιωσα και τη χαρα
γευτηκα τη δυστυχια
που σε προδωσα μετα.
Κι' ητανε βαρυς ο πονος
που' ρθε μεσα μου κι' απλωθη
στην αλανα βρηκε απλα
με πλοκαμια ξεδιπλωθη.
Κι' οταν ριζωσε μακρια σου
ζηλεψα την ομορφια σου
παραδοθηκα για μηνες
μεσα στ' ονειο κοντα σου.
Αλλα αργησες να' ρθεις
κι' οι ελπιδες μου χαθηκαν
γιατι εχανα το νου μου
μες τη σκοτεινια
μες την απονια του κοσμου
ηταν τ' αδικο μεγαλο
καθαρα για ν' αντικρυσει
της αληθειας τη φωτια.
Τυφλωνε ο ερωτας μου
κι' η σιωπη μου μαρτυρουσε
ατυχια που κανενας
δεν θα ηθελε να ζουσε.
Και με γιατρεψε τι κριμα!
μακρια σου η συνηθεια
βρηκα εναν ανδρα θυμα
που δεν ηθελα στ' αληθεια.
Κι' οταν μες το ψεμα
τη ζωη μου σπαταλουσα
μες τη μοναξια μου ρακος
ως συνηθως καταντουσα.
Γυριζα σαν μια καταρα
αδικη μες το σκοταδι
μ' ενα δακρυ να λιμναζει
απο των ματιων την ακρη.
Κρυωνα και ζεσταινομουν
και ο πυρετος μου ανεβη
ξαφνικα μεχρι τα υψη
ετρεμα σαν να' μουν ψαρι.
Κι' ηρθες,
ηρθες μεσα στο μπουντρουμι
που' μουνα καιρο κλεισμενη
οταν εχασα το φως μου
κι' εγινα δυστυχισμενη.
Και τα βελη που μου ριχναν
δυσκολο να τα τραβηξεις
με χαρα να με γεμισεις
συραγγα βαθια στον Αδη
ετσι ξαφνικα ν' ανοιξεις.
Θελω τωρα να πιστεψω
οτι μ' αγαπας κι' εσυ
και πολλα να θυσιασεις
για να ειμαστε μαζι.
Οπως εκανα κι' εγω
αφησα πολλα για σενα
οικογενεια και φιλους
και πιστο αρσενικο.
Μια μικρη αλλοπαρμενη
που χτυπηθηκε σκληρα
απ' του ερωτα το τοξο
θελει τωρα ν' απαλυνει
τη σκληρη σου την καρδια.
Μαγισσα λοιπον να ειμαι
κι' αδικα σε βασανιζω
η να ειμαι μια νεραιδα
που μ' αγαπη σε γεμιζω?
Κλαιω λεηλατημενη τωρα
γυρισες και τα' χασ' ολα
και παραμιλαω μηπως
ψευτικα σε θελω ακομα.
Δεν αντεχω να πιστευω
αλλο πως σε κοροιδευω
δηθεν πως δεν σ' αγαπαω
οταν διπλα σου κοιμαμαι
και την ωρα μου περναω.
Μακρια σου θε να φυγω
κι' εσυ να με κυνηγησεις
της αγαπης τη φωτια
σαν φακιρης να πηδηξεις.
Να' ναι μια οφθαλαμαπατη
καθε σκεψη μου που γραφω
η καρδια μοναχα ξερει
και αυτηνε αντιγραφω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
