Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χωρις τιτλο
 .....
 
Υποφερω γιατι ειμαι μονη.
Περισσοτερο μονη από ποτε…
Και κανεις δεν το καταλαβαινει…
Κανεις δεν ειναι διατεθειμενος να κατανοησει,
Το βουρκο που με κατακλυζει.
Μονη στεκομαι και κοιταω αβεβαια τη σημασια της υπαρξης.
Γιατι;
Παντα αναρωτιομουν…
Αν είναι να ζησεις μονος, τοτε γιατι να ζεις;
Οι ανθρωποι δεν γεννηθηκαν για να είναι μονοι
Και γω δεν μπορω να βρω καποιον να με συντροφευσει…
Ναι…στ’αληθεια ειμαι μονη…
Κανεις δεν με καταλαβαινει…
Είναι απανθρωπο αυτό το κενο συναισθημα που με κυριευει…
Λαθος, δεν με κυριευει…
Με πνιγει…
Με τυλιγει, και με βυθιζει ολο και πιο βιαια…
Με κανει να ποναω…
Φωναζω γιατι θελω να σωθω, και κανεις δεν με ακουει…
Κανεις δεν φαινεται να μου δινει σημασια…
Και ετσι, στεκομαι παλι μονη.
Και αναρωτιεμαι,
Υπαρχω;
Στ’αληθεια υπαρχω;
Μηπως βαυκαλιζομαι με ανολοκληρωτες χειμαιρες;
Αβεβαιη υπαρξη σε ένα παρον που απαιτει διαπιστευσεις…
Αυτό ειμαι.
Αυτό ημουν παντα.
Τελικα δεν υπαρχω.
Πιστευουν οι αλλοι ότι υπαρχω.
Και εγω απλα συναινω…
Ετσι είναι…
Δεν μπορω να νιωσω…
Δεν θελω να πιστεψω…
Φοβαμαι να αλλαξω…
Με βολευει ετσι…
Εχω συνηθισει να μενω μονη και να κλαιω..
Κανεις να μην μ’ακουει και κυριως κανεις να μην νοιαζεται…
Είναι καλυτερα ετσι.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Xrysianna
 
το κορίτσι του Μαι
22-03-2008 @ 04:54
Κανείς δεν θα σ'ακούσει αν δεν ακούς εσύ εσένα,κανείς δεν θα νοιάζεται αν δεν νοιαστείς εσύ για σένα! Δεν είναι η μοναξιά που σε φοβίζει αλλά το ναλάξεις,να τολμάς!Όλα είναι στο μυαλό ::yes.::
Θέασις
22-03-2008 @ 04:55
Η ύπαρξή σου είναι θείο δώρο και δεν χρειάζεσαι κανέναν να στο επιβεβαιώσει.Μπορείς να καταφέρεις πολλά ακόμα και μόνη σου.
Όπως αυτό το υπέροχο ποίημα... ::smile.::
iokasth
22-03-2008 @ 05:08

xrysanna μου, δεν εισαι η μονη, που είσαι ΜΟΝΗ. Δεστο και από την άλλη...
Έδωσες εικονα μοναξιάς, και αναρωτιέσαι... ΥΠΕΡΟΧΟ το ποίημά σου.
Συμφωνω απόλυτα με Θέασις και το κορίτσι του Μαι.!
ΝεφΕλλη
αυγουστης
22-03-2008 @ 05:27
Σαν ποίημα πολύ καλό. Σαν βίωμα, λίγο-πολύ όλοι το αισθανόμαστε άλλος πιότερο, άλλος λιγότερο. Πιστεύω ότι όσο
περισσότερη μοναξιά αισθανόμαστε, τόσο περισσότερη αγάπη μπορούμε να εκπέμψουμε-όταν μας δίνεται βέβαια η κατάλληλη ευκαιρία...κι αυτή πολύ σπάνια, αλλά κάποτε μας δίνεται... ::yes.::
panta smile
22-03-2008 @ 05:36
h monaksia kmia fora mas fernei pio konta me ton eayto mas wste otan vroume kapoion na mas suntrofeuei na eimaste etoimi kai pio wrimoi na tou dwsoume osa 8eloume!ma mhn noiweis moni!emeis eimaste edw!!!mia ::hug.:: oso gia to poiihma m ekane na 8ymh8w kapoies palies katastaseis!omorrfo polu! ::kiss.:: ::theos.::
Helene52
22-03-2008 @ 09:47
Με όλους τους ::up.:: ::hug.:: ::kiss.::
-riddle-
22-03-2008 @ 13:26
::yes.:: ::cry.:: ::yes.::
AlexSAI
23-03-2008 @ 04:38
::yes.:: ::up.:: ::wink.::
armenisths
23-03-2008 @ 09:56
.... χτυπα η μοναξια μου το τζαμι ..μου γνεφει να μπει... μου θυμισες ενα δικο μου... μερικεσ φορες η μοναξια μας μασ φερνει πιο κοντα με τον εαυτο μας... ειναι πολυ ομορφο και συναισθηματικο το κοματι σου μπραβο. ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο