| |
| | Μη και την δουν να κλαίει |  | | | Στιχοπερπατητές μου καλημέρες | | |
[I]Από μικρή, της άρεσε να παίζει με τα αγόρια. Ξυλίκι, ποδόσφαιρο με μπάλα πάνινη εκείνα τα χρόνια, βώλους που τους άλλαζε , βεζίρη –βασιλιά, μια πους, δυο πους και λακούς. Μα το αγαπημένο της ήταν, όταν η καταβρεχτήρα του Δήμου, τα καλοκαίρια έβγαινε την ώρα που ο ήλιος έγερνε κουρασμένος, να πάρει την κάψα απ τους δρόμους, να τρέχει πίσω της με το ποδήλατο της και να γίνεται μούσκεμα.
Κι αν έπεφτε και πετραδάκια έμπαιναν στα γόνατα, δάγκωνε το κάτω χείλι της μη και την δουν τα αγόρια να κλαίει και δεν την παίξουν ξανά. Τι θα γίνει με αυτό το παιδί; Ανησυχώ, έλεγε η μάνα της και η γιαγιά αποκρίνονταν. Παιδί είναι και έχει παιδεμό, αν δεν είχαν παιδεμό, θα τα λέγαν ανθρωπάκια. Ο πατέρας, το είχε καημό. Το βλέπω εγώ, το άγριο στο μάτι της. Ποιος θα την πάρει;. και εκείνη τα βράδια μέσα στο βιβλίο της πατριδογνωσίας, έκρυβε τον Μικρό Ήρωα. Αχ! Τι ταξίδια είχε κάνει με τον Γιώργο Θαλάσση. Δεν έπαιζε με τα κορίτσια. Τις βαριέμαι, έλεγε της νόνας της. Όλο τις κουμπάρες και βαφτίσια και γάμους και κούκλες με ζωγραφισμένα μάτια. Μια κούκλα είχε μόνο και αυτή είχε ζητήσει, να της φτιάξει η νόνα της, ένα ναύτη. Τα καλοκαίρια, τα βράδια που οι κυράδες έβγαζαν τα καρεκλάκια τους και άρχιζαν άλλη με βελονάκι, άλλη με κέντημα να συζητούν για τον χαλβά που έπιασε και η φωνή του μπάρμπα Γεράσιμου «εδώ το καλό σάμαλι» μάζευε τα παιδιά τριγύρω του εκείνη ονειροπολούσε μεθυσμένη, απ το αγιόκλημα. Εγώ θα ταξιδεύω, σε όλη μου τη ζωή. Θέλω να γνωρίσω τόπους και ανθρώπους και χαμόγελα και ματιές. Όταν άρχισαν να μπουμπουκιάζουν οι αισθήσεις και να ανθίζουν, η νόνα, της έλεγε κρυφά τα ερωτικά τερτίπια «έτσι κρατιέται ο άντρας τζιέρι μου» και εκείνη ταξίδευε στης Πόλης τα στενά μαζί της. Μεγάλωσε και έμεινε παιδί, παντρεύτηκε και έμεινε παιδί, έκανε παιδιά και έμεινε παιδί, και να την τώρα, γιαγιά πράμα, να είναι ακόμα παιδί και να ταξιδεύει…να ταξιδεύει…να ταξιδεύει….και να δαγκώνει το κάτω χείλι της μη και την δουν να κλαίει….
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 21
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven | | | |
|
Σελίνα
26-03-2008 @ 02:02 | άντε, πότε θα γράψεις μυθιστόρημα;
Πανέμορφο πραγματικά ::love.:: ::love.:: | | noyfaro
26-03-2008 @ 02:34 | πολύ όμορφο και ευαίσθητο.
" ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΩ,
ΦΤΑΙΕΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΗ!
::kiss.:: ::kiss.:: | | χρήστος
26-03-2008 @ 02:53 | Παιδί είναι και έχει παιδεμό, αν δεν είχαν παιδεμό, θα τα λέγαν ανθρωπάκια.
πολύ όμορφο Μαργαρίτα, καλημέρα | | armenisths
26-03-2008 @ 02:56 | πολυ τρυφερο μπραβο σου.. ::up.:: ::up.:: | | panta smile
26-03-2008 @ 04:47 | Μεγάλωσε και έμεινε παιδί, παντρεύτηκε και έμεινε παιδί, έκανε παιδιά και έμεινε παιδί, και να την τώρα, γιαγιά πράμα, να είναι ακόμα παιδί και να ταξιδεύει…να ταξιδεύει…να ταξιδεύει….και να δαγκώνει το κάτω χείλι της μη και την δουν να κλαίει….
ομορφο! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | nirbana
26-03-2008 @ 05:23 | κάν' το μυθιστόρημα σε παρακαλώ...
υπέροχα γράφεις πάντα!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
26-03-2008 @ 05:28 | ::smile.:: | | anthrakoryxos
26-03-2008 @ 05:34 | Σου έχω πεί τη γνώμη μου. Πρέπει να γράψεις ένα βιβλίο.. | | poetryf
26-03-2008 @ 05:38 | Αχ...ταξίδεψα ! ! ! ::love.:: | | ingion1
26-03-2008 @ 05:40 | ::smile.:: ::up.:: | | Ναταλία...
26-03-2008 @ 05:53 | Μεγάλωσε και έμεινε παιδί, παντρεύτηκε και έμεινε παιδί, έκανε παιδιά και έμεινε παιδί, και να την τώρα, γιαγιά πράμα, να είναι ακόμα παιδί και να ταξιδεύει…να ταξιδεύει…να ταξιδεύει….και να δαγκώνει το κάτω χείλι της μη και την δουν να κλαίει….
πολύ όμορφο ::yes.:: ::love.:: ::hug.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
26-03-2008 @ 08:58 | αγριμι και ψυχη μου!
αν αλλαζες θα σε αγνοουσαμε καλη μου... | | Goldy
26-03-2008 @ 09:27 | Εύχομαι να έζησε εν μέρη, όπως φανταζότανε όντας παιδί και να μουσκεύουν τα ματοτσίνορά της από γλυκές αναμνήσεις, όχι από όνειρα...
Την αγάπη μου Μαργαριταρένια ::love.:: | | M.is
26-03-2008 @ 09:55 | Κρύβει ευαισθησία αυτή η καρδιά..
Μου άρεσε Μαργαρίτα πολύ
| | Helene52
26-03-2008 @ 09:57 | Μεγάλωσε και έμεινε παιδί, παντρεύτηκε και έμεινε παιδί, έκανε παιδιά και έμεινε παιδί, και να την τώρα, γιαγιά πράμα, να είναι ακόμα παιδί και να ταξιδεύει…να ταξιδεύει…να ταξιδεύει….και να δαγκώνει το κάτω χείλι της μη και την δουν να κλαίει….
Κ α τ α π λ η κ τ ι κ ό !!!!!!!!
::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | | arpistre
26-03-2008 @ 11:08 | αντί σχολίων
::hug.:: | | Mικρουλι
26-03-2008 @ 13:59 | υπεροχο ::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | | D-Asimos
26-03-2008 @ 14:50 | ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ...
ΕΥΓΕ ΑΓΡΙΟΧΟΡΤΟ! ::yes.:: | | Γιώργος_Ευθυμίου
26-03-2008 @ 17:45 | Margarita μου γράφεις πάντα με τεράστια ευγλωτία πλέκωντας εκεί μέσα με βελόνι ακριβά νοήματα...Σε ευχαριστούμε!!! ::up.:: | | annaΤi
27-03-2008 @ 07:34 | το ωραίο με την αιώνια παιδικότητα εκτός από τα "ταξιδέματα"
είναι και η βαθειά πίστη στο ότι υπάρχει "αύριο"... ::wink.:: ::yes.::
πολλά-πολλά φιλιά!!!! ::hug.:: | | artista_k
03-08-2008 @ 11:07 | Μεγάλωσε και έμεινε παιδί, παντρεύτηκε και έμεινε παιδί, έκανε παιδιά και έμεινε παιδί, και να την τώρα, γιαγιά πράμα, να είναι ακόμα παιδί και να ταξιδεύει…να ταξιδεύει…να ταξιδεύει….και να δαγκώνει το κάτω χείλι της μη και την δουν να κλαίει….
Σκοτώνεις... ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
