stixoi.info: παρακαλώ μη μου το πείτε

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

παρακαλώ μη μου το πείτε

επανάληψη... καλημέρα

Γυρίζω ασκόπως στο δωμάτιο
προφασιζόμενος πως περπατώ πλάι στη θάλασσα
έχοντας στόχο μου να φτάσω πεζοπορώντας
μέχρι το μόλο , εκεί που δένουν τα καράβια.
Μη, μη μου το πει κανείς
πως δεν είναι μόλος αυτό που βλέπω στο βάθος!
Μη μου αποκαλύψει κανείς πως ο βαθύτερός μου πόθος
είναι- απλά- ένα καλά λουστραρισμένο κομοδίνο!
Μη μου το πείτε πως ο δρόμο μου είναι όλος κι όλος
ελάχιστα βήματα…

Ανηφορίζω προς τον λόφο με τα πράσινα δέντρα.
Αιωνόβιοι κορμοί που κρύβουν μέσα τους
τη συμμετρία των ομόκεντρων αιώνων
περιμένουν αδημονώντας την έλευσή μου.
Παχιές σκιές δροσίζουν την ανάβασή.
Στόχος η θέα από ψηλά του ελαιώνα
που γίνεται ένα με την γραμμή της θάλασσας.
Μη, μη μου το πει κανείς πως αυτό το δάσος
είναι απλά ένα πίνακας προσηλωμένος στον τοίχο
προορισμένος μοναχά να δένει με τη στόφα του σαλονιού!
Μη μου αποκαλύψει κανείς
Πως είν’ τα φύλλα του πλαστά, κι οι ρίζες του επιφάνεια!

Προχωρώ, έτοιμος να έρθω αντιμέτωπος με πρόσωπα
που μ’ έχουνε βαθιά στιγματισμένο
που έχω μ’ αυτά ονειρευτεί ή συνοδοιπορήσει :
Άλλο με φόντο ακρογιαλιά γελώντας
που ένας αέρας ξαφνικός του πήρε την ομπρέλα,
άλλο πίσω από ένα γραφείο να αιφνιδιάζεται απ’ το φλας
κι άλλο σε μια αγκαλιά παιδιού που το φιλάει.
Μη, μη μου πείτε πως κάποια δεν υπάρχουν πια!
Μη μου αποκαλύψετε πως απωλέσανε την περηφάνια τους
κι έγκλειστα πια σε γυάλινες προθήκες
πως επαιτούν μια ανάμνηση….


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 4


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

olivia 45 27-03-2008 @ 02:13	Όμορφες εικόνες , ωραία η γραφή σου. Την καλημέρα μου ::up.:: ::yes.:: ::theos.::
kpant2002 27-03-2008 @ 02:20	έυχομαι να είναι μόνο ένα ποίημα κι όχι η αλήθεια σου...πολύ όμορφο καλημέρα ::yes.::
swordfish 27-03-2008 @ 03:50	΄Ομορφο ποίημα! ::yes.::
AceOfSpades 27-03-2008 @ 05:22	..ένα από εκείνα που σηκώνουν πολύ ψηλά τον πήχυ.... ::smile.:: ::smile.::
Μαρία Χ. 27-03-2008 @ 06:02	Χαραγμένο κι αυτό εντός μου.. από τότε.. οι δημιουργίες σου συναγωνίζονται η μία την άλλη Χρήστο.. άσε να βγάλουμε άκρη μόνοι μας !!! Να είσαι καλά... ::theos.:: ::love.:: ::theos.::
MARGARITA 27-03-2008 @ 06:48	Μη, μη μου πείτε πως κάποια δεν υπάρχουν πια! Μη μου αποκαλύψετε πως απωλέσανε την περηφάνια τους Αυτοί οι στίχοι μόνο φτάνουν!!!!!!!!!!!!!!!
nirbana 27-03-2008 @ 08:57	μοναδικό αυτό το ''εθελοτυφλείν''.. κάποιες φορές ομως,.. αναγκαίο να' σαι καλά...
elena351 27-03-2008 @ 09:28	::theos.:: ::love.:: ::theos.:: Opws ka8e fora .....apsogos !
arpistre 27-03-2008 @ 19:42	αντικατοπτρισμοί στη έρημο με νοηματικά ανατρεπτικό φινάλε!
skapppino 30-03-2008 @ 13:57	Χρήστο, αύτα τα άτομα που λείπουν, υπάρχουν μες την ψυχή μας μαζί με τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες μας. Τα στίγματα που σου άφησαν είναι η ένδειξη. Δεν χάνονται, παρά μόνο αν τα σπρώξουμε στη λήθη. Να τα θυμάσαι... να χουν κι εκείνα έναν τόπο να ξαποσταίνουν.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο