| |
Μες στην αλάνα, στον μεγάλο τον πυλώνα,
με ιαχές των βελασμάτων απ’ την ράχη,
είχαμε αρχίσει του ποδόσφαιρου την μάχη
και τα κορίτσια παραδίπλα κουτσαλώνα
Θυμάμαι ήταν κι ο Γιωργής που με είχε δείρει
γιατί δεν έπιασα το πέναλτυ του Τάκη
του αρχηγού μας, της αλάνας το αλητάκι
που οι νιες, του ψάχναν το φιλί σαν να ‘χε γύρη
το Χριστινιώ μονάχα έλειπε της Μάρως
γιατί η μάνα της εδώ δεν την αφήνει
μ' εμάς να παίζει ,και με μένα το χαμίνι,
που τα φιλιά της στην ζωή μου ήταν φάρος
Τώρα που ασπρίσαν τα μαλλιά και πιάνει η δύση
που τις ζωές τις μαχαιρώνουν με νυστέρι
ζητώ και ψάχνω της αλάνας κάθε αστέρι
σε όποιον και να ‘ναι ουρανό να μου μιλήσει
Κραυγές απλώνω μες στο άδειασμα του χρόνου:
«Αν είναι άδεια της ζωή σας τα παγκάρια
να περιμένετε και μένα στα φεγγάρια
να γίνει έναρξη του άλλου ημιχρόνου
κι αν της Χριστίνας συναντήσετε το δάκρυ
πάρτε σταγόνες το κανάτι να γεμίσει
κανένας δρόμος στα σκοτάδια δεν θα κλείσει
πυγολαμπίδα σας θα είμαι σε μιάν άκρη»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
|
