| |
Σαν ένα σπίρτο που περήφανο ανάβει
έχει η ζωή μας μέσα της φωτιά
γλυκοτυλίγει το σκοτάδι αναλαμπή
και χαϊδεύει η φλόγα της αυτή
ζεστά τη νεογέννητη καρδιά
στο διάφανο, κρυστάλλινο καράβι.
Με κάποιο τσαφ ταξίδι μακρινό αρχίζει
και πλημμυρίζει μ΄ όνειρα λευκά
τα κύματα στην πλώρη αλύπητα χτυπούν
φεύγουν, ορμητικά ξαναγυρνούν
μ΄ ένα σημάδι που ΄ρχεται δειλά
δακρύζει η πλώρη και μαυρίζει.
Η φλόγα καίει κι όλο ανεβαίνει
αφήνει πίσω κάρβουνα καημούς
στη μέση βρίσκομαι του πέλαγου και κλαίω
εσύ καράβι που ΄σουν κάποτε ωραίο
κι είδες στεριές πολλές κι ωκεανούς
πουν΄ η ανάσα σου θαμένη;
Συλλογισμοί που απόκριση δεν έχουν
σπίρτο καμμένο, δεν ανήκει τώρα εδώ,
δεν χρησιμεύει, πια δεν έχει τί να πει
ήταν καράβι σε μια πρότερη ζωή
κι αυτά του τα όνειρα τα ΄κανε καπνό
μέχρι τα σύννεφα λευκά να τρέχουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
