| |
| | Πετάει τα στέρια στο βυθό της θάλασσας |  | | |
Τα μάτια του πλανιόντουσαν άσκοπα στον χώρο,
Το τσιγάρο στα χείλη του έσβηνε την ακόρεστη δίψα του,
Το ένα δάχτυλο ακολουθούσε το άλλο στο δικό τους επιτραπέζιο τραγούδι,
Και σα φαντάρος φυλούσε σκοπιά πάνω απ' το κινητό του.
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας,
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας,
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας.
Την λάτρευε αυτή την επιθανάτια λάμψη τους,
Μέχρι να τα απορροφήσει το πηγάδι της σκέψης του.
Η μοναξιά τρελαίνει τις λέξεις του,
Σαν μπεγλέρι στα χέρια του τα κλειδιά του διθέσιου,
Το μουγκρητό του χαϊδεύει τα αυτιά του,
Στο φανάρι ορφανά χαμόγελα διψούν για ανταπόκριση.
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας,
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας,
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας.
Την λάτρευε αυτή την επιθανάτια λάμψη τους,
Μέχρι να τα απορροφήσει το πηγάδι της ψυχής του.
Οι κόκκοι ελεύθερη πτώση στην πυξίδα της νύχτας,
Παίρνει μάτι τις διαβατάρικες ζωές των περαστικών,
Χωμένος στη θέση του με μια βαθιά έκφυλη έκφραση,
Πατάει γκάζι και μουγκρίζοντας φεύγει για έναν τελευταίο γύρο.
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας,
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας,
Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας.
Την λάτρευε αυτή την επιθανάτια λάμψη τους,
Μέχρι να τα απορροφήσει το πηγάδι της ψυχής του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Η μεγαλύτερη άγνοια είναι η βεβαιότητα της σιγουριάς. | | | |
|
simela
30-03-2008 @ 14:43 | μελαγχολία...πόνος....μοναξιά....σκέψεις.....
περνάς τα αισθήματα αυτούσια....λες και τα ένιωσα!!!! | | το κορίτσι του Μαι
30-03-2008 @ 14:47 | το τσιγαρο στα χειλη του εσβηνε
η μοναξια τρελαινει τις λεξεις του
πεταει τα αστερια στο βυθο της θαλλασας
παταει γκαζι και....................φευγει ::yes.:: ::up.:: | | maraki
30-03-2008 @ 14:49 | Η μοναξιά τρελαίνει τις λέξεις του,
Σαν μπεγλέρι στα χέρια του τα κλειδιά του διθέσιου,
Το μουγκρητό του χαϊδεύει τα αυτιά του,
Στο φανάρι ορφανά χαμόγελα διψούν για ανταπόκριση.
::yes.:: ::up.:: ::theos.::
panmorfo olo | | solminoraki
30-03-2008 @ 15:13 | ::love.:: ::hug.:: ::love.:: | | Αγνή
30-03-2008 @ 17:46 | θαυμάσιος συνδυασμός καψοέντεχνης ποίησης!
| | dorakara
30-03-2008 @ 22:25 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | swordfish
30-03-2008 @ 23:40 | 'Ομορφο ποίημα! ::yes.:: | | velico
31-03-2008 @ 00:29 | Πετάει τα αστέρια στο βυθό της θάλασσας.
Την λάτρευε αυτή την επιθανάτια λάμψη τους,
Μέχρι να τα απορροφήσει το πηγάδι της ψυχής του.
προτότυπο και καλογραμμένο! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | panta smile
31-03-2008 @ 07:02 | Η μοναξιά τρελαίνει τις λέξεις του,
Σαν μπεγλέρι στα χέρια του τα κλειδιά του διθέσιου,
Το μουγκρητό του χαϊδεύει τα αυτιά του,
Στο φανάρι ορφανά χαμόγελα διψούν για ανταπόκριση.
prototypo ontos!k apsogo! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | | Γιώργος_Ευθυμίου
31-03-2008 @ 16:32 | Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια χαίρομαι αν βρήκατε κάτι ρωτότυπο εδώ πέρα! Εγώ πιο πολύ στο νου μου είχα εικόνες όταν το έγραφα, εικόνες της σύγχρονης απρόσωπης Αθήνας...
Καλή βδομάδα και καλό μήνα αγαπητή στιχοπαρέα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
