| |
Ο δρόμος χάνεται... Κυλάει πάνω στη βροχή και χάνεται...
Ένας άνεμος χτυπάει με λύσσα τα ξύλα... Τα ξύλα που
καίγονται μέσα στη φωτιά της ζωής...
Τα πνεύματα ξύπνησαν... Ξύπνησαν απ’ το πυκνό σκοτάδι κι
έφεραν μαζί τους φωνές, ουρλιαχτά, ανάσες και φως...
Φως... Δρεπάνια από φλόγες που κόβουν το έρεβος στα δυο
αντί να το κάψουν...
Η βροχή δυναμώνει... Ο δρόμος έγινε λιμάνι και πνίγεται στις
φλόγες...
Ο άνεμος έφερε ποντίκια από μακρυά... Οι βράχοι αναστήθηκαν...
Τα πνεύματα χορεύουν... Χορεύουν γύρω απ’ τη φωτιά,
τραγουδάνε, ματώνουν, πονάνε...
Η μελωδία πάνω απ’ τα κεφάλια τους έγινε δρεπάνια από φωτιά,
φλόγες που καλύψανε τον ουρανό και τώρα βρέχει στάχτη...
Στάχτη που λικνίζεται γύρω απ’ το χορό, το λιμάνι ξέβρασε
ποντίκια καμένα, το πεσμένο έρεβος ψάχνει το άλλο του μισό...
Όλοι οι βράχοι του κόσμου χτίσανε πύργο ιερό για το αύριο,
ήρθε η ώρα του Θανάτου να χορέψει...
Όμορφα κύματα έφτιαξε η φωτιά απόψε...
Όμορφα κύματα θλίψης έφτιαξε η φωτιά της ζωής απόψε...
Χόρεψε, μα πρόσεξε το δρεπάνι πάνω απ’ το κεφάλι σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
