stixoi.info: Σκουριασμένες αντοχές

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Σκουριασμένες αντοχές

Καμιά φορά ο,τι κι αν κάνεις δεν σε γεμίζει τόσο ώστε να μην χωράει πια ο πόνος..

[B][I][align=center]Κόκκινο το όνομά σου τυπωμένο με αναμμένο σίδερο στο δέρμα μου..
Μονάχα 5 γράμματα ολόκληρη η ζωή
κι ο θάνατος μαζί..

θυμάμαι κάτι μέρες γεμάτες καταγάλανο ουρανό..
θυμάμαι κάτι νύχτες μαγικές να στάζουν πόθο..
τότε που τ’άστρα τόση ομορφιά θαρρείς κι είχαν..
τότε που τα μάτια μου παντού βλέπανε φως..

ύστερα καλοκαιριάτικα σηκώθηκε ένας κρύος αέρας ξαφνικά από το πουθενά..
φουρτούνιασε το πέλαγος μας ,βυθιστήκαμε κι εμείς..
οι αντοχές μου σκούριασαν μετά από πόσα δάκρια..
έφυγα πρώτη σέρνοντας πίσω την καρδιά βαριά..

πέρασαν τόσα άδεια χρόνια από τότε..
μονάχα η καρδιά εξακολουθεί να’ναι γεμάτη πόνο..
κι η λήθη σου ,λάβα καυτή που καίει το είναι μου..
κι η λυτρωση,δεν έχει πρόσωπο για εμένα πια..[/align][/I][/B]


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

...Είναι μέρες που δεν έχω στίχο να κρυφτώ...

ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 01-04-2008 @ 15:09	::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
maraki 01-04-2008 @ 15:12	πέρασαν τόσα άδεια χρόνια από τότε.. μονάχα η καρδιά εξακολουθεί να’ναι γεμάτη πόνο.. κι η λήθη σου ,λάβα καυτή που καίει το είναι μου.. κι η λυτρωση,δεν έχει πρόσωπο για εμένα πια.. panemorfoi stixoi.... ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ 01-04-2008 @ 15:47	::sad.::
giannisanas 02-04-2008 @ 03:15	Κόκκινο το όνομά σου τυπωμένο με αναμμένο σίδερο στο δέρμα μου.. Μονάχα 5 γράμματα ολόκληρη η ζωή κι ο θάνατος μαζί.. Καμμιά φορά...αλήθεια είναι, κι οπιο μεγάλος πόνος ο ίδιος ο θάνατος
EΡΩΤΙΚΟΣ 02-04-2008 @ 03:40	::up.:: ::up.:: ::up.::
NIK-TSIK 02-04-2008 @ 04:16	η λυτρωση,δεν έχει πρόσωπο για εμένα πια.. ιδιόμορφα παθιασμένο,βιωματικό,ίσως; ::sad.::
velico 02-04-2008 @ 10:16	::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
TAS 02-04-2008 @ 15:34	με ΝΙΚ-ΤΣΙΚ..
anthrakoryxos 07-04-2008 @ 07:21	Sad..So sad..
Μοιάζω μ'εσένα 28-10-2008 @ 12:49	Σκουριασμένοι αγάπης βυθοί... και να σου λένε πως από εκεί μέσα πρέπει να ανασύρεις εσένα! Με ενέπνευσες να γράψω και πάλι σε ελεύθερο στιχο. Θα το δουλέψω!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο