| |
Φτωχή χαρά,του πόθου,του καυμού δικοί μου στίχοι
Τιτάνεια ζύμη του κορμιού μου
Του ίδιου του ακοίμητου μυαλού μου
Με αίμα είστε πλασμένοι κι όχι οπως τύχει
Μύρια τραγούδια της ψυχής μου
Αξεχώριστα σαν τα νερά
Που ολόμονο με κλείσατε στη μαύρη ερημιά
Μονάχος να σαλεύω ολόγυρα,τριγύρα στα βάθη της σιγής μου
Και σείς ω στοχασμοί που θρέψατε τη δύναμή μου σιωπηλή
Που με βυθίζετε σε βράχια μοναχά,χαλίκι,ανηφοριά
Κι υψώνετε ανάερους καταρράχτες στα μάτια μου μπροστά
Κάθε στιγμή μου νάναι πάλεμα βουβό και προσταγή
Σύρτε σε μιάς γυναίκας τη θερμή αγκαλιά
Εκεί που φέγγουνε κρυφά και φανερά τ’αστέρια
Και στα χρυσά της τα μαλλιά τυλίξτε μου τα χέρια
Βουλιάζοντας και παίζοντας μες στο κορμί της,γεμίστε την φιλιά
Γυρίζω εδώ που τόσο σε αγάπησα να βρώ κάτι δικό σου
Και η μοίρα μου ........ Ένας έσχατος αγώνας
Πως να γευτώ το σώμα σου,τα πέπλα της μυστικής σου εικόνας
Πως να σου πώ «ας εισαι και σκιά έλα στην αγκαλιά μου απλώσου»
Η καρδιά μου πια δεν ξέρει να παλεύει
Δεν ξέρει κι αν επέθανε δεν ξέρει ούτε κι αν ζεί
Κι ο θάνατος κι ο έρωτας της τραγουδάν μαζί
Μα η ψυχή στον έρωτα δοσμένη,για σένα ακόμα ταξιδεύει......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
