| |
[B][I]Τα Γήινα χρώματα έγιναν θαλάσσια. Η κατάλυση των Γήινων χρωμάτων, ένας ήχος, μιά εικόνα, μιά κίνηση θηριώδους ισορροπίας, σαν την επέλαση της ομορφιάς στην πιό συμπαντική και βροιντώδη διάστασή της, μακριά από κάθε έννοια ησυχίας και από κάθε έννοια μοναξιάς, εκεί που το πλήθος διαιρείται σε μονάδες και η μονάδα διαιρείται σε πλήθος, ένα συμπαγές περιβάλλον μιάς κρυσταλλικά δομημένης κρέμας πιάτου, μιά εκσπερμάτωση όπου όλα τα σπερματοζωάρια γονιμοποιούνται με το χάος και δίνουν νέους γαλαξίες, γιγαντιαίους και θηλαστικούς, εκεί όπου όλα είναι αμιγή και απόλυτα, διαθέσιμα προς μύηση και διαλόγή, εκεί που ο ρυθμός γίνεται λευκό ανθρώπινο δέρμα και το αίμα ποτό με άρωμα κόκκινου τριαντάφυλλου, μέσα από βιολέ και ταυτόχρονα τυρκουάζ λίμνη που αιωρείται, ακούγεται η χωροδία γυναικών κοντράλτο και μέσα από ένα δάσος που φωτίζεται μέρα και νύχτα από έναν γαλάζιο ουρανό χωρίς ήλιο, ακούγονται οι φωνές ανδρών μπάσων και τενόρων, οι οποίοι μαζί με τις γυναίκες τραγουδούν,εκτός χρόνου και εκτός απείρου, μέσα σε διαστάσεις πολύ πιό κύριες και έγκυρες, την δόξα μιάς γυναίκας πανέμορφης με μακριά σπαστά μάυρα μαλλιά και σκούρα καστανά μάτια που είναι μέσα στη λίμνη και παίρνει όλες τις στάσεις του σώματος που της επιτρέπει το υγρό στοιχείο και ενός θεού σωματώδους, μελαχροινού, γενειοφόρου, πανέμορφου και παντοδύναμα αρμονικού, ο οποίος στέκεται στην κορυφή ενός βουνού, η οποία αποτελείται από ιβουάρ μάρμαρο, πάνω από το δάσος, και κοιτώντας τη γυναίκα απέναντι, στέλνει απο το ερεθισμένο του πέος, απο το ανοιχό του στόμα και από την καρδιά του, την καταιγίδα σε όλο το συσπώμενο προς πάσα κατεύθυνση κυμματιστό κορμί της. Κι έτσι λοιπόν, ένα αείζωο και ζωηφόρο ιπτάμενο πλανγκτόν, φωτίζει θαμπά την επιδερμίδα του ανέμου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
