| |
| | Αν σε θυμίσει η καρδιά… |  | | | kai thimate sinexeia... | | |
Το σούρουπο είναι πάλι βαθιά μέσα μου,
οι μέρες πιο μικρές και οι νύχτες μεγαλώνουν
και ψάχνω μέσα μου κάποια ηρεμία πέτρινη,
ώσπου οι υποψίες να σταματήσουν να γυρίζουν…
Στην καρδιά μου,
βρήκανε βαριά αρρώστια.
Δύσκολα σβήνονται εκείνα τα ίχνη,
τα αόρατα, ξέρεις?
Και τώρα μέσα στα καλά μάτια κάποιου,
ψάχνω έστω λίγο φάρμακο.
Στα χέρια, ήρεμα πλέω,
όσο η φουρτούνα μέσα μου υπομονετικά περιμένει…
Εσύ, ως συνήθως, δε δίνεις σημασία.
Οι μέρες σου κυλάνε σα γρήγορος ποταμός.
Πήρες από τη ζωή ότι έχει αξία,
αλλά δεν μπορείς να δώσεις κάτι που δεν έχεις…
Πήγαινε, τότε, φίλα με τα ονειρεμένα σου χείλη
αν η καρδιά σου ήδη γνωρίζει το σπίτι σου,
στις νύχτες γεμάτες νοσταλγία και στίχους,
μοίρασε το φεγγάρι μαζί της…
Πάνε και αγάπα τα παιδιά σου,
η μοναδική αγάπη που δεν αλλάζει ποτέ.
Πάνε, εγώ δεν το ‘θελα μαζί σου
θα πω ψέμα, αν σε θυμίσει η καρδιά…
Θα σιωπώ το όνομά σου για πάντα,
θα συγχωρέσω, θα σκορπίσω, σαν κάποτε τ’ αστεία.
Απλά μη με κοιτάς άλλο αγάπη μου,
διαβάζω στα παιδικά σου μάτια, την αμαρτία…
Κουράστηκα, αγάπη μου, από άδεια λόγια,
πολύ καιρό τα σέρνει κρύος αέρας,
κουράστηκα κι από διάφορες δικαιολογίες,
επειδή η ζωή μας δίνει, σαν παρηγοριά το τέλος…
Στην καρδιά μου κρύβεται βαριά αρρώστια.
Δραπετεύω μακριά, αλλά μόλις νιώσω το βλέμμα σου,
τότε ξέρω πως ζω ακόμα.
Ανάμνηση θερμή, τρυπάει σαν πάγος…
Όποτε κλείνω τα μάτια και κάνω την τυφλή,
ξέρω πως κάποια μέρα θα πονέσω περισσότερο.
Δεν διαλέγω ποιον θ’ αγαπήσω, ούτε πόσα χρόνια,
επιθυμώ απλά, να γράφω την στεναχώρια μου πιο σιωπηλά…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Η ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΙΔΑΝΙΚΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΚΑΘΩΣ ΤΗΝ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ... | | | |
|
panta smile
04-04-2008 @ 09:09 | Όποτε κλείνω τα μάτια και κάνω την τυφλή,
ξέρω πως κάποια μέρα θα πονέσω περισσότερο.
Δεν διαλέγω ποιον θ’ αγαπήσω, ούτε πόσα χρόνια,
επιθυμώ απλά, να γράφω την στεναχώρια μου πιο σιωπηλά…
etsi einai i siwpi kapoies fores milaei perisotero....k an kapoios den tin katalavenei tote adikos kopos.. panemorfo! ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | το κορίτσι του Μαι
04-04-2008 @ 10:04 | ετσι ειναι με τους πατρεμενους ::sad.::
αλλα η ζωη συνεχειζετε και ειναι στο χερι μας να την κανουμε ομορφη ::yes.:: | | marakos1948
04-04-2008 @ 13:02 | ::yes.:: | | paskalpa
06-04-2008 @ 07:41 | Πονάς αφάνταστα, το διαβάζω σε κάθε σου στίχο.
Θέλεις να πεις πολλά αλλά η θλίψη δεν σ’ αφήνει.
Θέλεις να τον πονέσεις, όπως σε πόνεσε κι αυτός
Κράτα τις όμορφες στιγμές κοντά σου, αυτές που έζησες κάποιες φορές.
Σε χαρίζω ένα ποίημα μου.
Κι αν οι πόνοι της ζωής
Σε πληγώσαν πολύ
Με μανία ζητάς τη χαρά για να βρεις
Μια απρόσμενη φλόγα σε αγγίζει δειλά
Και με πάθος καυτό στο όνειρό σου ακουμπάς
Και του λες σιγανά, σιγανά
Πως αυτόν καρτερείς. | | klaudija
06-04-2008 @ 10:14 | euxaristo gia tin episkepsi sas!!!
paskalpa: ::yes.:: euxaristo !!!!poli omorfo!!! | | D-Asimos
10-04-2008 @ 10:58 | θα πω ψέμα, αν σε θυμίσει η καρδιά…
τα σεβη μου! ειστε υπεροχη! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
