| Το ταξίδι κάπου τελειώνει
Tα σημάδια του χρόνου έφτασαν
Σαν μια πονούκλα
Σαν τον πόνο
Σαν μια ρύπανση στο πίσω μέρος του νου
Μολυσμένες ψυχές
Θανατηφόρος πόθος δαίμονα
Σκουριά μέσα στη φλέβα μου
Μια τοξική βροχή
Νεκρά μάτια
που μέσα απ' τη σάρκα προσπαθούν να τραφούν
Αυτός ο πόνος δεν θα τελειώσει ποτέ
Αδικα ματαιοπονώ
Νιώσε με
Τώρα που παγώνω
Που χάνομαι
Μετά τη μάχη
Είμαι ένας ξένος
Που τρέχει και αναπαράγει
την μοναξιά του
Την μοναξιά του ταξιδιού
Του τέλους
Μπες στη σκέψη μου
Έστω και τώρα
Νιώσε τον πόνο του λαβωμένου
Απόψε σε είδα
Να με αγγίζεις
Και να με καις....
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|