| |
Σε θνησιγενή δοσμένος θαύματα
ψάχνοντας το πριν , το τώρα , το μπροστά
είδα με τα μάτια μου και πίστεψα
πόσο ήταν τα χρόνια μου λειψά…
Πόσα έστησα στη νύχτα δόκανα
Πόσα είπα «όχι» και «ποτέ ξανά»
Πόσες ματαιώσεις πόσα τραύματα
Κι όλα για χατίρι του «μετά»…
μνήμες εφηβείας μέσα στα όνειρα
στην ακμή της σάρκας που ακμές γεννά
είπα να αφεθώ, ψυχή και σώματι
μα με φέρνει πίσω ένα γιατί…
θα δεχτώ λοιπόν τη μόνη αλήθεια μου:
σαν ροή τα χρόνια άγριου ποταμού
που όπως κατευθύνεται στο πέλαγο
μέσα του κι εσύ κυλάς κι εγώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
