| |
Πάλι έκλεισε ο δρόμος που σ’ εκείνον οδηγεί
Εχθρός μου είναι ο χρόνος, με κρατά αιχμάλωτη
Για να μη μπορώ να φύγω, για να βλέπω από κοντά
Την λάμψη του ονείρου στον αέρα να σκορπά
Πάλι χάθηκαν τα λόγια που γράφτηκαν γι’ αυτόν
Κι όλο τρέχουν τα ρολόγια, έγιναν όλα παρελθόν
Βρίσκομαι ξανά στο δρόμο, μα δεν τον βλέπω πια
Και στο στήθος μου ο πόνος μου θυμίζει τα παλιά
Καρδιά μου πάψε να τον θες
Το κάθε Σαββατόβραδο
Τις άδειες Κυριακές
Καρδιά μου γίνε πιο σκληρή
Δεν υπάρχει πια αγάπη
Μην την ψάχνεις την αυγή
…Εκεί που είσαι, βρες για μένα αντοχή
Πάλι γύρισαν οι σκέψεις στα μέρη που πονούν
Μαζί με χίλιες λέξεις, αυτόν αναζητούν
Στου μυαλού μου τα ταξίδια γυμνή παραπατώ
Με πληγές απ' τα ξενύχτια, και γι' αυτόν παραμιλώ
Καρδιά μου πάψε να τον θες
Το κάθε Σαββατόβραδο
Τις άδειες Κυριακές
Καρδιά μου γίνε πιο σκληρή
Δεν υπάρχει πια αγάπη
Μην την ψάχνεις την αυγή
…Εκεί που είσαι, βρες για μένα αντοχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
