Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271230 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στη νήσο των λεπρών
 Καλημέρα σας...
 
Νωρίς με τάξανε στη νήσο των λεπρών
Και ας ποθούσε το κορμί αθανασία
Να ονειρεύομαι τα μάτια των τυφλών
Μες στην αέναη της σήψης μου πορεία...

Μα λέω.. πρέπει να υπάρχει ένας σκοπός
Για κάποιο λόγο με πετάξανε στη ζήση
Είναι ο φόρος της τιμής μου ακριβός
Μα ίσως κάποια σθεναρά να μ' αγαπήσει...

Νωρίς στερήθηκα την κάθε ηδονή
Μες στα συντρίμμια που μου έχτισε ο πόνος
Όμως οπλίστηκα.. γυμνός.. μ' υπομονή
Και με αυτάρκεια.. τι ήμουν πάντα μόνος...
...

Ώσπου μια νύχτα με Πανσέληνο λαμπρή
Ήρθες στο πλάϊ μου και στάθηκες.. Γυναίκα !
Κι όπως μονάχα η αγάπη το μπορεί
.. Ζωές λεπρών.. είπα.. θ' αντέξω άλλες δέκα...



4-5/4/2008


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
zennoula
10-04-2008 @ 00:57
::up.:: ::up.:: ::up.:: καλη σου μερα
Μα λέω.. πρέπει να υπάρχει ένας σκοπός
Για κάποιο λόγο με πετάξανε στη ζήση
Είναι ο φόρος της τιμής μου ακριβός
Μα ίσως κάποια σθεναρά να μ' αγαπήσει...

τελειοοο
swordfish
10-04-2008 @ 01:01
Υπέροχο! ::yes.::
poetryf
10-04-2008 @ 01:07
"Νωρίς με τάξανε στη νήσο των λεπρών
Και ας ποθούσε το κορμί αθανασία"
Εμένα ποθούσες κουμπάρα;;; Χιχι!
Αχ... υπέροχοι οι στιχοι και τα νοηματα σου ως πάντα!!!
Φιλιάαααάάά! ::love.:: ::kiss.::
Ναταλία...
10-04-2008 @ 03:18
Νωρίς στερήθηκα την κάθε ηδονή
Μες στα συντρίμμια που μου έχτισε ο πόνος
Όμως οπλίστηκα.. γυμνός.. μ' υπομονή
Και με αυτάρκεια.. τι ήμουν πάντα μόνος...
...
ακόμα ένα αριστούργημα απο τα χέρια σου ::yes.:: ::love.:: ::hug.::
Denis
10-04-2008 @ 03:49
Αν και δε σε προλαβαίνω πια, η Σπιναλόγκα σε χαιρετά! ::theos.::

Ένας ''Βαρδιάνος στα σπόρκα'' ( ::wink.:: )
TAS
10-04-2008 @ 06:57
σπιναλόγκια σερενάτα...
Μαρία Χ.
10-04-2008 @ 07:00
Αφορμή.. δυο φωτογραφίες του Χρήστου Π.
Μα δεν ξέρω αν "έπιασα" κάτι από τον συλλογισμό του... ::lost.:: ::laugh.:: ::razz2.::
AndreasChristodoulou
10-04-2008 @ 07:22
καταπληχτικη ποιηση
Μαρία Χ.
10-04-2008 @ 07:57
Φοβόμουν να το ανεβάσω.. μην τυχόν και "ασελγεί" επάνω στις μνήμες ανθρώπινων ανείπωτων βασανιστηρίων.. αν μου το υποδείξετε εσείς όμως.. θα το αποσύρω αμέσως...
Αγνή
10-04-2008 @ 09:47
γιά απόσυρση
armenisths
10-04-2008 @ 10:29
Νωρίς στερήθηκα την κάθε ηδονή
Μες στα συντρίμμια που μου έχτισε ο πόνος
Όμως οπλίστηκα.. γυμνός.. μ' υπομονή
Και με αυτάρκεια.. τι ήμουν πάντα μόνος...
::up.:: ::up.:: ::up.:: γραφεις πολυ ομορφα μαρια χ μπραβο σου
artista_k
10-04-2008 @ 11:55
Δε νομίζω Μαρία... Είναι εξαίρετος ο τρόπος που το προσεγγίζεις! Αψογο!!! ::theos.:: ::yes.::
isidora
10-04-2008 @ 14:45

Πολύ καλή η προσέγγιση και η ιδέα, νομίζω
doxa paradise
11-04-2008 @ 00:23
μαρια ..... γραψε κανα δυο ακομα για να ξαναπερασω.
τι να αποσυρεις καλε? σθμφωνω με αρτιστα
καλη σου μερα
NERAIDA_EJ
11-04-2008 @ 04:05
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο