stixoi.info: Η αυτοκτονία

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271231 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η αυτοκτονία

kanis den xeri ti othi enan antropo na provei se tetia apegnosmeni energia

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ

ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ξεκίνησε για την δουλειά της. 8 το πρωί. Αγχωμένη να φτάσει και να τα προλάβει .Όλα!Στην στάση του ηλεκτρικού βρέθηκε μπροστά σε μία κοσμοπλημμύρα. Κατάλαβε ότι κάτι είχε συμβεί. Δεν θυμόταν να είχανε προαναγγείλει απεργία η εργαζόμενοι στο ΗΣΑΠ. Σε λίγο στα μεγάφωνα μία αδιάφορη και τυπική φωνή ειδοποιούσε τους επιβάτες ότι λόγω αυτοκτονίας στο σταθμό Αγ. Ελευθέριος οι συρμοί θα σταματούσανε στο σταθμό Αττική και θα φεύγανε για Κηφισιά από το σταθμό Νέας Ιωνίας.
Βγήκε έξω από το σταθμό μέσα στα νεύρα. Άντε να βρεις ταξί το πρωί στην Πατησίων. Όνειρο απατηλό. Δίπλα στο σταθμό της Βικτώρια 5 ταξί περίμεναν ΄΄τα κελεπούρια΄΄. Τους πελάτες που θα πηγαίνανε στην Ευελπίδων. Οι άλλοι δεν υπήρχαν. Μερικοί είχανε επιδέσμους στα χέρια τους προφανώς θα πήγαιναν σε κάποιο νοσοκομείο αλλά οι ταξιτζήδες βράχοι. Εκεί στο καθήκον. Μόνο για κοντινές αποστάσεις. Οι άλλοι να πάν να κουρευτούν. Αυτό θα πει υπευθυνότητα στο χώρο της εργασίας. Πάντα υπάρχουν άτομα που εκμεταλλεύονται καταστάσεις.
Με δυσκολία συγκράτησε τα γαλλικά της και έτρεξε λίγο πιο κάτω .Μπας και βρει ταξί. Η μοίρα της χαμογέλασε. Τελευταία το κάνει πολύ συχνά. Μπήκε στο ταξί όπου φυσικά βρήκε άλλα 3 άτομα .Ειδοποίησε στην εργασία της ότι θα αργήσει γύρω στην μισή ώρα .Στην διαδρομή φτάσανε κοντά στο σταθμό του Αγ. Ελευθέριου .Το ασθενοφόρο περίμενε υπομονητικά στο δρόμο ενώ το προσωπικό ενός πυροσβεστικού οχήματος ανέβηκε πάνω να απεγκλωβίσουν από τις ράγες του τραίνου την άμοιρη γυναίκα. Πλήθος κόσμου περίμενε να δει το πρόσωπό της. Να διαπιστώσει ιδίοις όμασι πόσο χάλια ήτανε.
Το ταξί άδειασε σταδιακά και όταν έφτασε στην Κηφισίας είχε πλέον μόνο δύο επιβάτες. Τότε θυμήθηκε ο οδηγός να συστήσει να βάλουνε την ζώνη ασφαλείας. Τότε είχε σημασία .Νωρίτερα όχι! Μπλέξανε στην φορτωμένη κυκλοφορία και πηγαίνανε σημειωτόν. Ξαναπήρε τηλέφωνο στην δουλειά να ειδοποιήσει ότι θα αργήσει άλλη μισή ώρα. Κατά την διάρκεια της διαδρομής σκεφτότανε την άμοιρη. Αναπάντητα ερωτήματα την είχανε κατακλύσει .Πόσο απελπισμένη πρέπει να ήτανε για να επιλέξει έναν τόσο φρικιαστικό τρόπο να βάλει τέρμα στην ζωή της; Τι την ώθησε να κάνει τέτοιο απεγνωσμένο βήμα; .Πόσο δυστυχισμένη ήτανε;Μήπως είχε σαλεμένο μυαλό και έτσι προσπάθησε να αποδράσει από αυτό τον τρελό και άδικο κόσμο; Ήταν νέα ή γριά; Είχε οικογένεια ή ζούσε μόνη της; Μερικοί τοποθετούν την απόπειρα αυτοκτονίας, σαν δεύτερο λόγο θανάτου παγκοσμίως. Οι στατιστικές ,οι άψυχες και ψυχρές καταμετρήσεις θυμάτων δεν αναφέρουνε ποτέ τους εξωτερικούς παράγοντες που προκάλεσαν ή λειτούργησαν σαν καταλυτικό στο να παρθεί μια τέτοια απόφαση. Πόσο να έφταιγαν οι φίλοι ή οι εχθροί της;
Μετά από μία ώρα έφτασε στο νοσοκομείο της. Στην εφημερία του συνάντησε την γυναίκα που είχε κάνει την απόπειρα αυτοκτονίας.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Πεζά

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

tzenilio@gmail.com

Γιώργος_Κ 10-04-2008 @ 11:31	Τζένη μου, στην απόπειρα αυτοκτονίας, τον δεύτερο λόγο θανάτου παγκοσμίως, κι αν δεν είναι τώρα θα είναι σε λίγα χρόνια, παίζουν πολλοί παράγοντες ρόλο! Ουσιαστικά αυτό που φταίει, είναι πως εμείς οι ευαίσθητοι, κατηγορούμε τον εαυτό μας για τα λάθη, αντί να ρίχουμε τις ευθύνες στους άλλους. Διστάζουν να ζητήσουν συγνώμη οι άλλοι, αλλά κάπου ξέρουμε πως τελικά φταίξαμε όλοι.. με το παραπάνω! Η ζωή είναι μια μικρή λεπτή κλωστή, που κρέμονται τα νεύρα μας! Αν σπάσουν, έσπασε το σχοινί, πηδήξαμε τη μάντρα και πέσαμε απ' το παράθυρο.
ΕΛΕΝΗ21 10-04-2008 @ 12:54	Τα όρια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, λογικής και τρέλας, αγάπης και μίσους, καλού και κακού, είναι πάρα πολύ στενά, υπερβολικά στενά, θα έλεγα. Χιλιάδες οι λόγοι, οι αιτίες, οι αφορμές. Πόσες φορές δεν βγαίνουμε όλοι εκτός εαυτού από τα νεύρα μας, πόσες φορές δεν κλαίμε γιατί νιώθουμε μόνοι κι απελπισμένοι, νιώθουμε οτι κανείς δεν μας καταλαβαίνει, νιώθουμε άδειοι, κενοί. Μα εκεί, σε εκείνο ακριβώς το σημείο, είναι που πρέπει η ψυχραιμία και η λογική να κυριαρχήσουν. Δεν είναι εύκολο. Και αρκετοί από εμάς, δυστυχώς, υποτάσσονται. Σκύβουν το κεφάλι. Κι απλά, παραδίνονται. Πρέπει να παρακαλάμε το Θεό, να μας δίνει δύναμη ψυχής. Και να τον ευχαριστούμε κάθε μέρα, για ότι έχουμε. Να κάνουμε το σταυρό μας κάθε πρωί που φεύγουμε για δουλειά και κάθε βράδυ, που ξαναγυρνάμε στο σπίτι μας. Γιατί κάθε μέρα επιφυλάσσει δοκιμασίες στον καθένα μας. Και το να επιστρέφουμε στο άσυλο μας, είναι πάντα, μια νίκη. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα της...
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 11-04-2008 @ 00:07	Τζένη καλή σου μέρα, νέα μέρα ελπίζω καλύτερη, αφού σίγουρα σε βρίσκει σοφότερη, η σκωπτική σου ματιά με έναυσμα την αυτοκτονία μιας χαμένης ψυχούλας μας δίνει μια εικόνα της καθημερινότητας, που όμως ζούμε και προσπερνάμε αγνοώντας την. Η άτυχη κοπέλα σίγουρα δεν χάθηκε άδικα, αφού σήμερα εσύ ασχολείσαι και μας αναγκάζεις και όλους εμάς να ασχοληθούμε και να ευαισθητοποιηθούμε εξ αφορμής του χαμού της. Εύχομαι όλοι να γίνουμε καλύτεροι χωρίς να χρειάζονται ανθρώπινες θυσίες. Την αγάπη μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο