| |
[align=center][B][I]Έγειρ’ ο ήλιος
Έγειρ’ ο ήλιος κατά τη δύση,
μήνυμα στέλνει ο ουρανός.
Τώρα τα γόνατα λυγίζουν,
μάτια ατενίζουν ένα σταυρό.
Ξεκίνησαν ήδη οι γενναίοι,
η μάχη άναψε για τα καλά.
Κάτι απ’ τον κόσμο, κάτι μας χωρίζει
ο κόσμος τούτος δεν μας χωρά.
Δεν μας αντέχει ο αιώνας,
είμαστε έλεγχος σιωπής.
Στο περιθώριο κι εμείς,
όπως οι πρώτοι Χριστιανοί
Μάρτυρες ενός άλλου αιώνα.
Γενναίοι είναι οι αγωνιστές,
θήτες των ίδιων των παθών τους,
σκοτώσανε τον κόσμο εντός τους,
τον κόσμο που τους σταύρωσε.
Πάρε στον ώμο το σταυρό σου
άναψε φλόγα στην καρδιά… χωρίς ερωτηματικά.
Είσαι ταγμένη σ’ ένα θαύμα,
που η λογική δεν το χωρά.
Και αν ο αγώνας σε πονάει,
και αν σε λυγίζει δε σε νικά.
Κρυμμένα όπλα μυστικά,
της αδερφής τα δάκρυα.
Δεν μας αντέχει η εποχή μας.
Είμαστε έλεγχος σιωπής,
στο περιθώριο κι εμείς
όπως οι πρώτοι Χριστιανοί,
Μάρτυρες ενός άλλου αιώνα.
Που ζει θητεία σ’ ένα θαύμα,
Πίστη και πράξη ουρανού.
Η μάχη δίνεται παντού
Έφυγαν οι γενναίοι γι’ αλλού
και τώρα η σειρά μας..!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
