stixoi.info: Είναι κάπου στον κόσμο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271882 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Είναι κάπου στον κόσμο

Είναι κάπου στο κόσμο μιά κορφή
Είναι στην κορφή ένα χαλικάκι
Που το πήρα μια μέρα στη χούφτα μου και μιλήσαμε
Κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο μέσα στα μάτια

Είναι μια λεύκα κάπου στη γή
Οπου μια μέρα αρμένισα στο σμαραγδένιο της πέλαγο
Μαζί με τα μύρια δικά της καράβια

Είναι κάπου χίλιες χιλιάδες τριανταφυλλιές ,
Εγώ τις είδα να ξυπνούνε κάθε Άνοιξη
Εκείνες με είδανε να διαβαίνω βαριανασαίνοντας
Κάτω απ’το βάρος του αγίνωτου τραγουδιού
Οπου βογγούσε όσο ν’ανέβει στο φώς,τελειωμένο τριαντάφυλλο.

Αργοδιαβαίνω κι όλα μ’ακολουθούν
Οδεύω κι οι θησαυροί σου απλώνονται μέσα μου
Βαριοί πολύ κι ανάλαφροι μαζί
Κ’είμαι τη κάθε μέρα πιο πλούσιος,πιο αφέντης του κόσμου
Κ’είναι η ψυχή μου πιο φοτρτωμένη απο κόσμο
Γιατί είμαι ένας άνθρωπος που ανήκει στον κόσμο.

Εκεινον που βαδίσαμε μαζί
Χρόνους πολλούς στης περιπλάνησης τις στράτες .
Εκείνον που πετάξαμε με την ίδια φτερούγα
Ας ήταν και για μια μόνο στιγμή
Εκείνον που ήταν πλάι μου σαν κοιτούσαμε
Πως ξαναρόδιζε ο ορίζοντας της νύχτας
Πως πάλι ανέβαινε ένας ήλιος ολοκαίνουργιος
Πάντα ο δικός μας ήλιος

Αλλα και κείνον οπου μας χάρισε και του χαρίσαμε
Σε κάποιον τόπο τυχαίο,σε κάποιο χρόνο διαβατικό
Ένα καλημέρα χωρίς παρελθόν.

Ναι! είμαι την κάθε μέρα πιο πλούσιος απο ανθρώπους
Πιο αφέντης του κόσμου
Γιατι είμαι ενας άνθρωπος που ανήκει στον κόσμο
Γιατι είμαι ένας άνθρωπος που βρίσκει στον κόσμο
Αυτό που φέρνει στον κόσμο

Εσένα αγαπούλα μου ,εσένα μικρούλα μου.............
Εσένα βοριάστρι του μεγάλου μου ταξιδιού
Εσένα αυγή της μεγάλης ετούτης νύχτας
Δροσοσταλίδα στης περιπλάνησης μου την έρημο
Ελπίδας λουλούδι,βαθιά ριζωμένο
Απάνω στο βράχο της κάθε μου απελπισιάς

Ισως δεν θάπρεπε να σ’αφήσω για χρόνους πολλούς
Ισως δεν θάπρεπε να ζήσω μακρυά σου
Να ματώνουν τα χείλια μου απο δίψα για σένανε
Να λιώνει η ψυχή μου απο έρωτα για σένανε
Να σε λέω στον ξύπνο μου,να σε λέω στον ύπνο μου
Να χαράζω τ’όνομά σου μέσα σε μια μεγάλη καρδιά
Απάνω σ’ολους τους τοίχους,τα δέντρα,τους ουρανούς
Ισως νάπρεπε να το μαθω πως μια μέρα θα με αποθέσουνε
Σε γή άγνωστη άγνωστα χέρια
Ισως ναι,νάπρεπε έτσι ολα να γίνουνε
Για να σ’απλώσω σ’ολάκερο τον απέραντο κόσμο
Εσένα μικρούλα μου,εσένα αγαπούλα μου................


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

panta smile 13-04-2008 @ 06:20	polu gluko... po.ly omorfo.. polu agapisiariko!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::up.:: ::up.::
Helene52 13-04-2008 @ 08:07	Την καλησπέρα μου Ανδρέααα!!!!! Θα πω πάλι τα ίδια !!!! Τυχερή η νιά !!!!!! και εσύ Υ π έ ρ ο χ ο ς όπως πάντα !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
simela 13-04-2008 @ 08:45	Ανδρέα!!!!! Συμφωνώ και επαυξάνω με τις κυρίες του επάνου ορόφου... πλημμύρα συναισθημάτων...τσουνάμι...μάλλον... !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.::
Giasemi 13-04-2008 @ 09:20	::theos.:: ::up.:: ::theos.::
artista_k 13-04-2008 @ 10:17	Ανδρέα, είσαι ποιητής, όχι αστεία.... ::yes.:: ::up.::
iptamenos_gatos 13-04-2008 @ 10:49	γεια σου ρε ανδρεα με τα ωραια σου !!!!
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ 13-04-2008 @ 12:02	::theos.:: ::up.:: ::theos.::
mariaeleni 13-04-2008 @ 16:43	polly omorfo.......mou arese poly......polla ::kiss.::
D-Asimos 13-04-2008 @ 18:00	Είναι μια λεύκα κάπου στη γή Οπου μια μέρα αρμένισα στο σμαραγδένιο της πέλαγο Μαζί με τα μύρια δικά της καράβια μια εικονα ανδρεα μου... χιλιες λεξεις...
Ναταλία... 13-04-2008 @ 23:44	Ισως νάπρεπε να το μαθω πως μια μέρα θα με αποθέσουνε Σε γή άγνωστη άγνωστα χέρια Ισως ναι,νάπρεπε έτσι ολα να γίνουνε Για να σ’απλώσω σ’ολάκερο τον απέραντο κόσμο ::yes.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο