| |
ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
Κοιτάζω ψηλά , μακριά , πέρα
Εκεί που σύννεφα και βουνά γίνονται ένα
Φυσάει σήμερα βοριάς και φέρνει κρύο
Φλεβάρης μήνας βλέπεις.
Τα σύννεφα αλλάζουν θέσεις γοργά
Το ένα διαδέχεται τ’ άλλο.
Μια μέρα ένα μικρό (πεντάχρονο) κορίτσι μου είχε πει
Πως κάθε σύννεφο είναι και μια ψυχή.
Απ’ αυτές που παλιά ζούσαν στη γη
Και τώρα ο Θεός μ’ αυτή τη μορφή
Τους δίνει την ευκαιρία , να δουν
Να δουν ξανά αυτούς που αγάπησαν,
Αυτούς που άφησαν πίσω, αν είναι καλά,
Αν ακόμα τους θυμούνται…
Αναρωτιέμαι…αν πράγματι αυτό ισχύει…
Δεν το ‘χα ποτέ μου σκεφτεί
Θα ‘ταν πράγματι σπουδαίο,
Όνειρο απατηλό, μα κι ωραίο.
Άραγε ! να ΄ναι η βροχή τα δάκρυα
Όλων αυτών των ανθρώπων
Που ποτίζουν μ’ αυτά το χώμα
Απ’ το οποίο προήλθαν;
Για να ‘ρθουν κι άλλοι κι άλλοι,
Να φύγουν κι αυτοί, να γίνουν σύννεφα,
Να κλάψουν και να ποτίσουν κι αυτοί
Με τη σειρά τους το χώμα ,
Στ’ οποίο φύτρωσε κάποτε το δέντρο της ζωής.
Φαύλος κύκλος, ο κύκλος της ζωής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
