|
| Δειλός πόνος | | | "Μας έχουν μάθει να μην κλαίμε..." Ας εκφραστούμε ελεύθερα, ας κλάψουμε... | | Κίτρινα φύλλα οι ελπίδες μου, σωριασμένα,
σκορπισμένα απ' τους ανέμους
που δέρνουν το κορμί μου, κρυώνω,
καμιά φωνή παρηγοριάς να χαιδέψει
τον πόνο μου, είμαι μόνος.
Κι όλες οι λύπες μαζεύτηκαν, συνάχτηκαν,
μαζί να δούν πως με κατάντησαν
ένα κουρέλι, πονάω,
οι ευχές μου φίλοι που
για χρόνια δε βλέπω, είμαι μόνος.
Μα και τώρα ακόμα
που σπάει η καρδιά μου, ραγίζει,
το πρόσωπό μου γελάει
γιατί έτσι του είπαν, έτσι το έμαθαν.
Βύθισαν το μυαλό μου
σε λόγια, λόγια βαρυσήμαντα,
ο πόνος του άντρα
είναι δειλός, φοβάται, τρέμει.
Τρέμει στην ιδέα πως θα φανερωθεί,
οι άντρες δε δακρύζουν, δεν κλαίνε
και όταν ο πόνος τους βρίσκει
κρύβεται μέσα τους, φοβάται να φανερωθεί.
Και το πρόσωπό τους γελάει
γιατί έτσι του είπαν,
γιατί έτσι το έμαθαν.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| | |
|
Ανώνυμο σχόλιο 04-01-2005 | Δεν είναι ο πόνος δειλός... οι άνθρωποι είναι... καλημέρα φίλε.. -Δημήτρης- | | ΓΙΑΝΝΗΣ2 04-01-2005 | Καλημέρα και σ' εσένα. Σ' ευχαριστώ για την κριτική σου, θα με καλυτερεύσει... | | prophet 04-01-2005 | θα συμφωνήσω με τον δημήτρη.. και θα προσθέσω, ότι το πρόσωπο μπορεί να γελάει.. αλλά το υπόλοιπο σώμα ξέρει για τις μάχες.. | | Εκάτη 04-01-2005 | ...Οι άντρες δεν κλαίνε, κάνουν όμως τα κρυφά δάκρυά τους τραγούδια, έρωτα, μουσική, λόγια γλυκά και όταν έρχεται η νύχτα χαρίζουν κάθε ένα από αυτά στα άστρα εκεί ψηλά....για μένα κακώς δεν κλαίνε... | | prophet 04-01-2005 | οι άντρες κλαίνε, κι ας μην το λένε.. ωραία ιδέα αυτό!! θα το χρησιμοποιήσω..!! χαχαχα | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|