| |
| | Κριμένο νόημα |  | | | Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ και στις πεταλούδες που νιώθω όταν είμαι δίπλα της... | | |
Σ' ένα τραγούδι στοιχειωμένο και θολό,
κυνηγάω τον ρυθμό μέσ' τα ποτάμια.
Σφυρηλατώ τις άγριες σκέψεις και τα χάδια,
εκεί που υψώνετε το απόλυτο κακό.
Ξέρω πως πάλι πέφτει η νύχτα στα όνειρα σου,
ιδέες πρόστυχες κρυφά μαγνητισμένες.
Που η ντροπή φέρνει στιγμές υπερφορτισμένες,
και κατά πνίγη τα αγγελικά φτερά σου.
Ποια η ερμηνεία για του παράδεισου τις πύλες,
πόσο ποιο κάτω θα βρεις ηδονή.
Και ποιο το άδικο που φέρει την ποινή,
που έχουν κρυφτοί οι παιδικές σου φίλες.
Που κατοικούν οι πεταλούδες της αγάπης,
μια φωλιά φτεροκοπά στην καρδιά μου.
Αχ να ήξερες πόσο σε θέλω στην αγκαλιά μου,
τόσο που περιμένω αδιάκοπα να 'ρθείς.
Βρέχει και σήμερα το τοπίο είναι υγρό,
σαν κάτι που έμοιαζε με μια οφθαλμαπάτη.
Μια βασίλισσα γυμνή σε κάποιο μονοπάτι,
εκεί που υψώνομαι στο απόλυτο κακό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Memento Mori | | | |
|
serendip78
14-04-2008 @ 11:04 | Ποια η ερμηνεία για του παράδεισου τις πύλες,
πόσο ποιο κάτω θα βρεις ηδονή.
σωστό!
::up.:: ::up.:: | | CHЯISTOS P
14-05-2015 @ 21:42 | "Βρέχει και σήμερα το τοπίο είναι υγρό,
σαν κάτι που έμοιαζε με μια οφθαλμαπάτη.
Μια βασίλισσα γυμνή σε κάποιο μονοπάτι,
εκεί που υψώνομαι στο απόλυτο κακό."
Ξέχυλη ερωτική προσμονή, μα η παραπάνω εντυπωσιακή στροφή σαν σκηνή από θρίλερ (κάτι σαν από τη "Γυναίκα με τα μαύρα"...) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
