Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Προσμονή
 Για να το καταλάβετε πρέπει να φανταστείτε ότι η Ψυχή μιλά σα μια θεϊκή γυναίκα.
 

Σε κάλεσα σαν ψίθυρος κι είμαι μια εκδοχή σου
να ξέρεις είσαι μακριά στρατιώτη απ’ τη φυλή σου
είμαι η γη που αρνήθηκες στον πύργο που αγρυπνούσες
η μάχη που δεν τέλειωσες όταν με προσπερνούσες.

Σε άγγιξε η πρώτη αρχή και ίσως να ξυπνήσεις
σε κέρδισε ο απόηχος αφέσου να γυρίσεις
παρέδωσε τα όπλα σου στα πόδια μιας ιδέας
έγχορδα σου θυμίσανε τα λόγια μιας γυναίκας.

Αν ταξιδεύει ο ουρανός μέσα στην προσμονή σου
ρίξε το βλέμμα σου στη γη κι άγιασε το φιλί σου
για μια μόνο να ταχτείς κι εκείνη ίσως τη φθάσεις
χρόνου κενό ορίζω εγώ, οχτώ μέτρησε παύσεις.


Μέσα στις σκοτεινές βραδιές γεννιούνται οι ιδέες
μες στης αγάπης τις σιωπές αθώρητες σημαίες
με βουλοκέρι σφράγισα το τελευταίο γράμμα
θ’ ανοίξει πάλι αν θυμηθείς το ξεχασμένο θαύμα.

Ήξεις αφήξεις μα θα πω ίσως και κάτι ακόμα
ο χρόνος σου δεν τέλειωσε, γύρνα στη μάχη τώρα
γη και φυλή που αρνήθηκες να τη γυρίσεις πίσω
αιώνες θα ‘ναι όμως θα δεις στο τέλος θα ‘ναι λίγο.

Θα περιμένω ως την αυγή κι ύστερα θα σε σβήσω
από τη μνήμη θα χαθείς κι αμέριμνη θα ζήσω
είμαι η ψυχή σου μα αργείς και μ’ έχεις ξεχασμένη
μα μη φοβάσαι όταν με βρεις δε θα ‘μαι γερασμένη.


Εσύ με τρέφεις με φιλιά και μ’ αγιασμένα χάδια
εσύ μου στέλνεις προσευχές μες τα βαθιά σκοτάδια
κι εγώ σε νιώθω που αγρυπνάς, σκουπίζοντας το δάκρυ
είμαι εκείνη που ξεχνάς στου γαλαξία την άκρη.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ορατότης Μηδέν
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
aggelika plasmeni
14-04-2008 @ 15:14
::angel.:: Θα περιμένω ως την αυγή κι ύστερα θα σε σβήσω
από τη μνήμη θα χαθείς κι αμέριμνη θα ζήσω
είμαι η ψυχή σου μα αργείς και μ’ έχεις ξεχασμένη
μα μη φοβάσαι όταν με βρεις δε θα ‘μαι γερασμένη

μαγικο... μπραβο σου... ::up.:: ::up.::
iokasth
14-04-2008 @ 15:50
Mε πολύ Σεβασμό στην Προσμονή,.. θα Σιωπήσω.
Λόγια δεν βρήσκω Αντάξια, και πως να την Υμνήσω..!
Νασαι καλά.
ΝεφΕλλη.
Celestia
14-04-2008 @ 15:58
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία...
14-04-2008 @ 23:03
πολύ πολύ καλό ::yes.:: ::up.:: ::hug.::
isidora
15-04-2008 @ 11:48
Alta mater ή η άνιμα; ::angel.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
16-04-2008 @ 02:34
Για τη μητέρα έχω τη συλλογή "Άχραντη".

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο