| |
Απο που τάχα νάρθες ,απο που νάχεις πάρει
Τέτοιο ανάστημα ακέριο,στα μέτρα του ανθρώπου
Απο που την περφάνειαν οπου εγίνη καμάρι
Ποιου λαού την αξία και ποιου τόπου
Απο που να την φέραν τέτοια αλκή κι ομορφάδα
Και τη δώσαν κανίσκι ,στολισιά στην Ελλάδα
Ποιον δρόμο ανοίξαν; ποια γκρεμμίστηκαν τείχη
Νικήτρια να περάσεις και να φτάσεις εδώ πέρα
Μη σ’έστειλε η μοίρα ,μη σ’έριξε η τύχη
Μη σ’έφερε η μπόρα πάνω στ’άτι τ’αγέρα
Μη σε γέννησαν τ’άστρα μη του πέλαου το βύθος
Νάταν σύννεφα ονείρου,νάταν θρύλος και μύθος
Μήτε σύννεφα ονείρου,μήτε μύθος και θρύλος
Μήτε σ’έφερε του αγέρα η μπόρα
Σαν λεύκα εστεκόσουν κι είχες σπάνιο ψήλος
Κι αν φωτιά εσκορπούσες του έρωτα ήταν η φλόγα
Κι αν η ομαρφάδα σου μοιάζει σαν τ’άλικο φεγγάρι
Απ’του λαού τη μεγάλη καρδιά έχει πάρει
Απο κείνον τα πάντα πήρε στάλα τη στάλα
Τα τρανεύει ,τ’αξαίνει και ξανά του τα δίνει
Είν’οι άνθρωποι ποτάμια μεγάλα
Κείνοι φεύγουν,μα η ομάρφάδα σου ζεί και θα μείνει!
Απο εκείνη τα πάντα και σ’εκείνη όλα πάλι
Κι η ζωή κάθε κύκλο πιο ψηλή ,πιο μεγάλη
Το μεγάλο ταξίδι τώρα η ψυχή μου το ψάλει
Οσοι χρόνοι κι αν περάσουν δεν θα τελειώσει
Απ’τ’αγριο τούτο και σκληρό ακρογιάλι
Ως να φτάσουμε στ’άλλο χρόνοι μέλλονται πόσοι
Πόσο δρόμο ακόμα το σκαρί θα παλεύει
Μη ρωτάς μια και ξέρεις πως καλά ταξιδεύει
Όσες άγριες κι αν ήρθαν τρικυμιές ,δεν επνίγη
Μήτε οχτροί το νικήσαν ,μήτε ψεύτικοι φίλοι
Ποιο πλατειά τα πανιά του κάθε μέρα τ’ανοίγει
Όποια νύχτα κι αν έρθει,μιάν αυγή θ’ανατείλει
Το καράβι τη νύχτα ,το καράβι τη μέρα
Καλοτάξιδο φεύγει στις φτερούγες τ’αγέρα
Ας το δέρνουν οι ανέμοι,τα νερά ας το χτυπάνε
Δυνατά είναι τ’άρμενα και τα ξύλα του στέρια
Αλαφρό καθώς γλάρο στον αφρό το κρατάνε
Του έρωτα οι πόθοι,του έρωτα τα χέρια
Πέντε γράμματα αστράφτουν στην ορθή του την πλώρη
Καθώς φλάμπουρο νίκης .......κι ας φυσά τ’αγριοβόρι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
