poetryf
16-04-2008 @ 03:38 | Υπέροχη μου Στέλλα...Επικοδομητικές οι 20 μέρες απουσίας απ'το μελάνι και το χαρτί...
κι Εξαιρετική η επιστροφή σου!
Καλημέρα! ::hug.:: ::kiss.:: | |
Helene52
16-04-2008 @ 04:43 | Y π έ ρ ο χ ο !!!!!!!!
::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
velico
16-04-2008 @ 05:03 | ΠΟΙΗΣΗ ::wink.:: | |
swordfish
16-04-2008 @ 05:32 | ΄Αψογο ποίημα! | |
iptamenos_gatos
16-04-2008 @ 05:47 | το ποιημα ωραιο
αλλα εστω και μια μουτζουρα να την κανεις στο χαρτι
βοηθαει
::kiss.:: | |
annaΤi
16-04-2008 @ 06:39 | ξέρεις τί είναι να ψάχνω ανάμεσα σε καμιά πενηνταριά γλώσσες για να βρω τους ελληνικούς χαρακτήρες, ώστε να σου στείλω όπως τους πρέπει: "φιλούρες σβουριχτές" ???????
Μου έλειψες, ρεεεεεε.... έχε χάρη που η ταλάντωση ήταν μεγάλη και δεν με έπαιρνε να συντονιστώ... αλλιώς, θα σου έλεγα... ::razz2.:: & ::hug.:: | |
Ναταλία...
16-04-2008 @ 06:45 |
Μα ούτε και τα κατ’ επίφαση χαμόγελα
των άλλων... αυτών
που ζουν τον καθημερινό τους πόνο
εντεταλμένοι να γιατρεύουν τις πληγές τους
Μόνον του σώματος –οι άλλες είν’ αόρατες–
Δε με χωράει αυτή η αίσθηση
Η συνήθεια, να σκληραίνει την πέτσα
Ο πόνος και το καθημερινό μαρτύριο
να γίνονται αντικείμενο συζήτησης
την ώρα του καφέ
Κι ας ξέρω πως η ανάγκη επιβίωσης
Μας κάνει πιο σκληρούς κι από γρανίτη
αναίσθητους, στις αποχρώσεις του φωτός
ή των δακρύων
υπέροχο ::yes.:: ::kiss.:: ::hug.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-04-2008 @ 11:28 | Περπάτησα τους χώρους της οδύνης
και βγήκα… βρίσκοντας
έναν μόνιμα ανοιχτό ουρανό
που σκέπασε όλα τα πληγωμένα θέλω μου
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
TAS
16-04-2008 @ 13:40 | η ζωή τραβάει την ανηφόρα χωρίς σημαίες, ταμπούρλα και λοιπές φανφάρες . .
μόνον εκείνες οι ασθενικές φιγούρες πηγαινοέρχονται τσαλαπατώντας τα αβέβαια βήματά μας . .
::hug.:: ::love.:: | |
Denis
16-04-2008 @ 14:07 | Οδυνηρό... ::sad.:: | |
arpistre
16-04-2008 @ 14:42 | αχ, βρε Στέλλα,
άδηλο το μέλλον
και η τύχη των ακλόνητων επιχειρημάτων..
να 'ξερες πόσο μ' αρέσει να σε διαβάζω! | |
ΓιΟΥΛΗ_Τ
17-04-2008 @ 10:09 | ψυχη μου... ποιημα ωχρο που σε ξυπνα φωτεινο το χαραμα...
πεθαινεις καθε μερα για να μπορεις να ζεις!
αχτιδα εισαι ελπιδας... | |
Adoletes
17-04-2008 @ 13:51 | Άλλη φορά σκηνοθέτης δε γίνομαι
σε θέατρα δραμάτων της απώλειας
Περπάτησα τους χώρους της οδύνης
και βγήκα… βρίσκοντας
έναν μόνιμα ανοιχτό ουρανό
που σκέπασε όλα τα πληγωμένα θέλω μου
και την εκ γενετής μου θλίψη
Το ξημέρωμα μιας άλλης καινούργιας μέρας!! Υπέροχα μηνύματα μπράβο!! ::theos.:: ::theos.:: | |
Nefeligeretis
18-04-2008 @ 09:25 | Κι ας ξέρω πως η ανάγκη επιβίωσης
Μας κάνει πιο σκληρούς κι από γρανίτη
αναίσθητους, στις αποχρώσεις του φωτός
ή των δακρύων
Δεν υπάρχουν λόγια! ::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |
justawoman
20-04-2008 @ 03:56 | σας ευχαριστώ πολύ φίλοι
ξεθολώνει η ώχρα της ψυχής κάτι τέτοιες ώρες
| |
 |
