| |
| | Παραστράτημα |  | | | Καλημέρα!!! | | |
Καθόμασταν κάποια βραδιά πέντ’ έξι φιλαράκια
τα μεζεδάκια τρώγαμε και πίναμε ουζάκια.
Ξάφνου, η πόρτα χτύπησε – Καλώς τη την κοπέλλα
- Τ’ αμάξι μου εχάλασε και θε να μούρθει τρέλλα.
- Ε, τότε να σε πάω εγώ, λιγάκι να τα πούμε
μια κι έχουμε πολύ καιρό χωρίς να ειδωθούμε.
Είπαμε διάφορα, πολλά, αθώα δίχως άλλο,
ψύλλοι στ’ αυτιά μου μπήκανε πως θέλει κάτι άλλο.
Να το πιστέψω δεν μπορώ, μα ούτε και το θέλω
διότι έχει σύζυγο που μοιάζει με Οθέλλο.
Αλλάξαμε τηλέφωνα, έτσι να μη χαθούμε,
μια καληνύχτα είπαμε και να τα ξαναπούμε.
Κι αρχίζουν τά τηλέφωνα, απο την άλλη μέρα
- Τίποτα, μόνο να σου πώ, έτσι μια ‘καλημέρα’.
Θες από δω, θες απο κει, επήλθε το μοιραίο
κι οι δύο συμφωνήσαμε, πως ήτανε ωραίο. (Ντροπή μας!!!)
Έτσι λοιπόν, όλα καλά και την περνάμε φίνα,
μόνο που δεν εκράτησε πάνω απο ένα μήνα.
Μια ρομαντική βραδιά στου έρωτα την κάψα,
η κοπελιά μας, ξαφνικά, ξεκίνησε την κλάψα.
- Ξέρεις, αγάπη μου γλυκειά, το πρόβλημα μεγάλο
θα τρελλαθώ, θα σκοτωθώ, αυτό το δίχως άλλο.
- Για σώπα βρε κοπέλλα μου και πες μου τι συμβαίνει
τι έπαθες, τι έγινε κι είσαι αναστατωμένη;
- Ξέρεις, προχθές, πώς τόκανα, επήγα στο καζίνο
κι έχασα όλα τα λεφτά, τώρα τι θ’ απογίνω;
Χρωστάω απο ΄δω κι εκεί, το σπίτι και τ’ αμάξι,
αλλά με λίγα δανεικά, νομίζω θα είμαι εντάξει.
Ευθύς τα φίδια μ’ έζωσαν, μυρίζομαι απάτη
και με θεάτρου κίνηση φεύγω απ’ το κρεββάτι.
- Τώρα το λές κορίτσι μου, που δεν υπάρχει μία;
Έδωσα προκαταβολές κι αδειάσαν τα ταμεία.
Καμμιά βδομάδα πέρασε κι αρχίσαν απουσίες
- Χαρά μου δεν μπορώ να ΄ρθώ, δουλεύω υπερωρίες.
Το «Κάμα Σούτρα» αραίωσε, στη χάση και στη φέξη
και τήνε κάνω τσακωτή μαζί με τον Αλέξη.
Όχι πως μούρθε ξαφνικό, μη βάλει ο νους σας πράμμα,
η κοπελιά φαινότανε πως «πήγαινε το γράμμα».
Τώρα όταν συναντιόμαστε, κρυφά χαμογελάμε
γιατί συνεννούμαστε χωρίς κάν να μιλάμε
Όσο για τον Οθέλλο της, αυτός την καμαρώνει
κορώνα στο κεφάλι του στα κέρατα σφηνώνει.
Κι εσείς κοπέλλες όμορφες πριν με καταραστείτε,
διευθύνσεις και ονόματα έχω αν χρειαστείτε.
Υ.Γ.
Τα πρόσωπα, φανταστικά, καθώς κι οι καταστάσεις...
(Μη βρούμε και κάνα μπελά, κρατάμε αποστάσεις).
Η αφορμή για τις παραπάνω σαχλαμάρες μου ήταν ένα σαχλοτράγουδο που πάει κάπως έτσι:
«Να απατάς τον άντρα σου, είναι συνηθισμένο
μα ν’ απατάς τον εραστή, που τόχεις δει γραμμένο»
[align=center][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
zennoula
20-04-2008 @ 00:45 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
καλημερα
αν και το κερατο ειναι πιο πολυ αντρικο σπορ πολυ χαριτωμενη ιστορια
χαχαχαχα | | Στιχομανής
20-04-2008 @ 07:25 | Καλός ο σεναριογράφος!
::yes.:: | | ΑΜΕLIE
20-04-2008 @ 08:00 | Φοβερό!!! ::theos.:: | | Maria Olsen
20-04-2008 @ 08:20 | Χαχαχα πολύ ωραία ιστορία. ::yes.::
Κάποιος από το σαιτ ισχυρίστηκε μια φορά όμως ότι αν ο άντρας δεν το ξέρει, τότε δεν είναι κερατάς, κερατάς μόνο γίνεται εφόσων τοο μάθει και δεν κάνει τίποτα. Εσύ τι λες; | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
20-04-2008 @ 12:39 | ::up.:: ::theos.:: ::up.::
------------------------------------
Νομίζω,φίλε,πως μας λές,
μεγάλα...ψεματάκια.
Αυτές,γνωρίζουν,που χτυπούν,
δεν πάν' ,σε μπατιράκια. | | ΕΛΕΝΗ21
20-04-2008 @ 13:47 | Πάρα πολύ ωραίο ! Και συνηθισμένο πράγματι ... | | Κωσταντής
20-04-2008 @ 17:57 | Maria Olsen
Αυτά είναι δικαολογίες "του κερατά".
Εμείς, της "παληάς σχολής", δεν τα καταλαβαίνουμε...
ΕΛΠΗΝΟΡΑ
Ποιός είπε βρε Ελπήνορα
πως ήμουνα μπατήρης;
Έχω κι εγώ τον τρόπο μου
και είμαι νοικοκύρης.
Και αν νομίζεις ψέμματα
οτι σας έχω πει
διευθύνσεις και ονόματα,
τα έχω στο κουτί.
Ευχαριστώ πολύ Ελπήνορα για τη στιχο-πρόκληση.
Πραγματικά το θεωρώ τιμή μου!
| | merlin17254
18-02-2011 @ 04:47 | ....Φίλε μου....πολύ τό ευχαριστήθηκα....Πετυχημένο σάν θέμα καί μέ
σωστό χιούμορ... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
