| |
ΜΟΝΑΞΙΑ
Τα πλοκάμια της νύχτας με μελάνι σιωπής
το λυκόφως πένθιμο βάψαν στης μοναξιάς τη δίνη,
στο ξεθώριασμα των χρωμάτων ξεψυχάει το φώς
και σκιά του εαυτού της η μέρα αργοσβύνει.
Σε μαύρων πέπλων χορό, Σαλώμη, η νύχτα
φιγούρες θεάτρου σκιών σε βουβή χορωδία
σιγαλιάς κηλίδα, παράσταση σόλο,
πρωταγωνίστρια επί σκηνής της μοναξιάς η τραγωδία.
Ερημονήσια οι άνθρωποι ωκεανού θλιμμένου
σ' έρωτα εφήμερου ακτές πνιγμένοι ναυαγοί,
Αριάδνης μίτος προσωπικών Λαβυρήνθων, Παραδείσων χαμένων
σ' ανοίκεια λιμάνια, θερμή αγκαλιάς, αναλαμπής αυγή.
Σε συναθροίσεων κοινωνικές ψευδαισθήσεις
μέτρου αξιών σιωπής, δεκάρας τιμή¨¨
προσποιήσεων μεταμφιέσεις σε ζωής προσωπεία
ψευδεπίγραφο χρίσμα ο εαυτός ανάξιου συνομιλητή.
Μάσκας αποκαθήλωση του καθρέφτη ετυμηγορία
παράστασης τέλος¨ είδωλου πρόσωπο, ομοίωμα αληθινού εαυτού
η μοναξιά σ' αδιακρισίας μάτια στάχτινη ομίχλη,
κοινωνός στις μυστικές πληγές θαμμένου θησαυρού.
Αγαπημένη,
Της Μέρας ο θάνατος, χαρακιά λύπης άγραφη,
ο ρόγχος της προάγγελος δικού σου ερχομού¨
του μόνου ο φόβος χίμαιρα, στο παυσίλυπο κελί σου,
η μοναξιά του πλήθους δέος, του κόσμου τα τείχη πηγή χαμού.
Θεσσαλονίκη,
THES-164, Γιάννα Σ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
