| |
| | Πασχα.............ποιο Πασχα / Ανασταση |  | | |
Ήρθε η λαμπρή Σαββατιάτικη νυχτιά γιομάτη νάζια
Αστρα υψώθηκαν άλλα αργά βουλιάζουν
Τράβηξε η ώριμη νύχτα στο βαθύ της δρόμο
Και να! που κάποτε μια καμπάνα
Βάνεται ασθενική να λαμπαδιάζει
Κι άλλες την ακολουθάνε,πληθαίνουν
Φωτάνε και καλαίνουν
Σαν άστρα που συνδυάζονται στοχαστικά σε αστερισμούς
Ο κόσμος ο άπραγος βγαίνει στους δρόμους φαμελικώς
Μεστώνει η υπαίθρια σύναξη,
Μυρμηγκιάζουν τα σκαλοπάτια,ο δρόμος ,τα πεζούλια
Γυναίκες,άντρες ,γερόντοι και παιδιά με το δέος τους
Μην σταθήκαν τα ρολόγια;γιατί βραδυπορούν;
Σαλεύει αντάρα τώρα ,άλλος λαός βγαίνει απ΄τις πύλες
Κρατάνε φλόγα και κερί,χύνεται αστροφώς
Δως του τα ρολόγια όλο πλησιάζουν
Να τα κερια πολύ καπνό αναδίνουν
Για μιά στιγμή αντιβροντάει κανόνι
Φυσούν,κροτούν χίλιες βολίδες φώς
Κροτίδες σκάνε,
Να,οι καμπάνες βάλνονται να καταβουίξουν
Πως οτι κι αν προσμέναμε έχει φτάσει..........
Στρώνεται πάλι της χαράς το τραπέζι,στρώνεται με λινά
Άνεμοι του όρθρου εαρινοί
Το κάνουν όλο ν’αστράφτει να λαμποκοπά
Σπιθίζουνε τα κρύσταλλα σαν να τρυπά το φώς
Που στέλνουν μελιχρά κεριά
Τουτο το Πάσχα που αποθυμήσαμε με πεθυμιά
Φθάνει,έφθασε να το γευθούμε ακόμη μια φορά
Ας ειναι η δόξα του Θεού μεγάλη
Που ξαναφούντωσε για μας
Τουτη τη ζέστα στη καρδιά του σπιτιού μας πάλι εφέτος
Σε μια νύχτα του τόσο εαρινή
Μα σα γευόμαστε το δείπνο
Και σαν αντλούμε κρασί της ευφροσύνης
Τα περασμένα όλα μας σιμώνουν
Αχ το τραπέζι μας δεν ειναι συνθεμένο καθώς το ξέραμε ,
μια θέση μένει τώρα αδειανή
Και λίγο λίγο πέφτει μια σκιά
Και γνώριμη κι υπόμονη
Και πικραμένη και χαιδευτικιά κι αγαπημένη
Και κάθεται στη θέση που είχε πάντα
Αναστημένη να την πώ,δεν ειναι αλήθεια
Ζωντανή στη ψυχή μας παρουσία ,βέβαια και είναι
Αλλά πως δεν νοθεύει τη χαρά τώρα η πνοή της
Που έχει γίνει για όλους μας σκιά θαμπή,δεν είναι αλήθεια
Κι είναι αδελφού τούτη η σκιά η θαμπή
Απλώθη ενα παράπονο κι επιμένει
Όσο το Πάσχα αν είναι έτσι τερπνό
Όσο αν φυσάει τέτοιο γλυκόπνοο πνεύμα
Όσο αν λουλούδια η γης ξαναφορτώθη
Οσο πουλιά κι απόψε αν ξαγρυπνούνε
Όσο αν βουίζει αγάπη το τραπέζι μας
Όσο αν η αγάπη του Χριστού μας ζώνει
Όσο αν Ετούτος νίκησε κι εγέρθη,
Αδελφού ειναι τούτη η μαύρη σκιά
Αδελφός λείπει κι εφέτος απ’το δείπνο
Που αλλού γιορτάζει,οχι με μάς ,απόψε.........
Ανασταση
Κράτα ανοιγμένη τη καρδιά σου και τ’αφτί
Θ’ακούσεις κάτω απ’τη σιγή τη πετρωμένη
Μια μυστική ανάσα ν’ανασαίνει
Η ζωή δεν έφυγε μονάχα έχει κρυφτεί
Πίσω απ’τη φλούδα κάθε δέντρου την ξερή
Κουλουριασμένο στέκει ένα ποτάμι
Στάλα τη στάλα ετοιμάζεται να δράμει
Στάλα τη στάλα αξαίνει καρτερεί
Μάθε ν’ακούς τα κοιμισμένα τα νερά
Να νιώθεις την Ανάσταση που θάρθει
Της ζωής το κάστρο,οχι, δεν επάρθη
Κλείστηκε αυτή και ταμπουρώθηκε γερά
Κλείστηκε αυτή μαρμαρωμένη....μα θαρτεί
Ο νιός ο αγέραστος την Άνοιξη και πάλι
Νυφούλα απο το κάστρο θα τη βγάλει
Για το στεφάνι και για τη γιορτή
Ο παγωμένος κήπος που θωρείς
Θ’αναστηθεί καινούργιος κάποια μέρα
Τα βήματα σου αν ξανασύρεις εδω πέρα
Πιο δυνατό και πιο χλωρό θα τονε βρείς
Γιατί η ζωη δεν έχει τελειωμό
Κι αν όλο γράφει κύκλους και ξεγράφει
Γίνονται λίκνα και πηγές οι τάφοι
Βλαστάρι βγαίνει απο τον κάθε χαλασμό
Κι η ζωή μας που έχει τώρα βουβαθεί
Και του χειμώνα την πνίγει ακόμη η θλίψη
Η ζωή μας που έχει τώρα κάπως σκύψει
Δε χάθη και ποτέ δε θα χαθεί
Γιατί κι αν στάθηκε η φτώχια μας πολλή
Ηταν η ζωή μας πάντα ανοιχτοχέρα
Κι η αγάπη μας πιο μεστωμένη κάθε μέρα
Πιο μελωμένη πιο βαθιά και πιο καλή
Μ’αυτα θα ζουμε ησυχασμένοι σιωπηλοί
Ως ζούνε τα νερά κάτω απ’την πέτρα
Θα ζούμε σ’αλλο πλάτος άλλα μέτρα
Μια ζωή οπου άλλη γλώσσα θα μιλεί
Στου κόσμου ρουφηγμένοι το σφυγμό
Στης ανθρωπότης το ρυθμό απλωμένοι
Θα ζούμε μια ζωή βαθιά κρυμένη
Χωρίς αρχή,χωρίς σταθμό,χωρίς σωμό
Κι οπου ένα λούλουδο θ’ανοίγει μιαν αυγή
Στον μέγα ήλιο το μικρούλικο του στόμα
Οπου ένα σπόρος θα μοχτά κάτω απ’το χώμα
Στον αέρα μεθυσμένος για να βγεί
Οπου δεντρό σκαλί σκαλί θα πιλαλά
Οπου θα σέρνεται πατιά πατιά χορτάρι
Εκεί η ζωή μας που άλλο σχήμα θάχει πάρει
Ανώνυμη θα ζεί και θα κυλά
Κι εκεί που τρέμει ένας ελάχιστος παλμός
Ή ανυπεράσπιστη ανασαίνει κάποια ανάσα
Μα κι οπου ορμούν ,πεζούρα αρίφνητη τα δάσα
Ή καβαλλάρης τριποδίζει ποταμός
Στα τρσμεγάλα και στα ταπεινά
Απο την πεταλούδα ως το λιοντάρι
Εκει η ζωή μας που άλλο σχήμα θάχει πάρει
Ανώνυμη θα ζεί και θα κυλά
Μα πιο πολύ θα ζεί και θάναι εκεί
Οπου τ’αδέρφια μας οι ανθρώποι θάναι
Οπου θα ζούν,θα οδεύουν,θα μοχτάνε
Και θα ευτυχούν καταχτητές συμπαντικοί
Εκει που καθε μέρα πιο ψηλά
Θε ν’ανεβούνε να πιάσουν το φεγγάρι
Εκει η ζωή μας που άλλο σχήμα θάχει πάρει
Ανώνυμη θα ζεί και θα κυλά
Εκεί θαζούμε ησυχασμένοι σιωπηλοί
Ως ζούνε τα νερά κάτω απο το χώμα
Η ζωή θε νάχει γίνει μέγα στόμα
Που μας ερούφηξε βαθιά βαθιά πολύ
Η ζωή θε νάχει γίνει πια τρανή
Μ’αμέτρητο ένα στόμα θα την πιούμε
Εκει θα ζείς ,εκεί θα ζώ,θα ζούμε
Εκεί κι η αγάπη αθάνατη θα ζεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
ΕΛΕΝΗ21
26-04-2008 @ 02:43 | ... Το ήξερα πως θα συγκινηθώ, προτού σε διαβάσω Ανδρέα. Μα τα μάτια μου τρέχουν ποτάμι τούτη τη στιγμή. Έπρεπε να σε διαβάσω τελευταίο ...
Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν αυτό που νιώθω...
Τιε ευχές μου και τα σέβη μου, απλά. ::theos.:: | | AndreasChristodoulou
26-04-2008 @ 02:45 | Αγαπητη Ελενη 21 τα σχολια σου παντα αγγιζουν τη καρδιά | | estia
26-04-2008 @ 03:23 | Ανάσταση και πάλι ΑΝΑΣΤΑΣΗ Ανδρέα
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ::theos.:: ::theos.:: | | Aris4
26-04-2008 @ 03:29 | Καλη Ανασταση Ανδρεα ::kiss.:: | | Ιππαρχος
26-04-2008 @ 03:37 | Πώπω Ανδρέα, πόσο γενναιόδωρος είσαι που μας προσφέρεις δύο ποιήματα μαζεμένα! Και τι ποιήματα...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | AlexSAI
26-04-2008 @ 04:26 | Την καλησπέρα μου !!! Υπέροχα !!! Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!!! ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | | elena351
26-04-2008 @ 04:37 | ::hug.:: Καλή Ανάσταση και πάλι Αντρίκο μου να χαίρεσαι την οικογενειά σου ! ::hug.:: | | Ναταλία...
26-04-2008 @ 04:50 | Αχ το τραπέζι μας δεν ειναι συνθεμένο καθώς το ξέραμε ,
μια θέση μένει τώρα αδειανή
Και λίγο λίγο πέφτει μια σκιά
Και γνώριμη κι υπόμονη
Και πικραμένη και χαιδευτικιά κι αγαπημένη
Και κάθεται στη θέση που είχε πάντα
Κράτα ανοιγμένη τη καρδιά σου και τ’αφτί
Θ’ακούσεις κάτω απ’τη σιγή τη πετρωμένη
Μια μυστική ανάσα ν’ανασαίνει
Η ζωή δεν έφυγε μονάχα έχει κρυφτεί
πάντα υπέροχη η γραφή σου Αντρέα
Καλή Ανάσταση
::yes.:: ::hug.:: ::kiss.:: | | Maria Olsen
26-04-2008 @ 15:44 | Πολύ ωραία η γραφή σου! | | Helene52
28-04-2008 @ 01:09 | Καταπληκτικός όπως πάντα!!!!! ::theos.:: ::theos.::
Την καλημέρα μου Ανδρέα και τις ευχές μου ::hug.::
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
