| |
ζητώντας να ρθεί λύτρωση
φάνηκε η μορφή σου,
περνώντας όμως δίπλα σου
σκιάχτηκε η ψυχή σου.
Το μόνο που θα σου δίνα
ένα λευκό σεντόνι,
να ανεμίζει μέσα σου
το μαύρο να σκοτώνει.
μα εσύ σαν χάρτινο φιλί
τρόμαξες στην φωτιά μου
και την ψυχή μου θάμπωσες
καίγοντας τα φτερά μου.
κακία όμως δεν κρατώ
μονάχα μιαν ελπίδα,
ίσως μια μέρα να φανείς
ξανά σαν ηλιαχτίδα.
Εγώ θα είμαι πάντα εδώ
σαν φάρος στο λιμάνι,
που στέκει πάντα αγέρωχος
στο κρύο και στο αγιάζι.
Μα θα θέλε καμιά φορά
παιδιά να ρθούν κοντά του
να παίζουν και να τραγουδούν
κρυμμένα στη σκιά του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
