| |
| | Για να μην έρθη η νύχτα η ατέλειωτη |  | | | Εκατό φωνές ενωμένες κάνουνε μια βροντή! | | |
Για να μην έρθη η νύχτα…
Βασίλη Χ. Ταρνανίδη (Adoletes)
Ίτε της πένας χειριστές κι αρχiμαστόροι
εσείς του κόσμου οι διαφεντευτάδες!
Οι ποιητές, οι συγγραφείς και λογοπλάστες,
οι τολμηροί του πνέματος οι βουτηχτάδες!
Σεις που κρατάτε την ανάσα σας στην ύλη
κι ώρες ατέλειωτες στης φαντασίας
τις πιο απόκρυφες σπηλιές εξερευνάτε!
Ελάτε στον αείφωτο τον Παρθενώνα
και στο σκληρό, του μάρμαρου,
τις πένες ακονίστε ώσπου οι μύτες τους
νυστέρια να γενούνε,
ν’ ανοίξουμε τ’ απόστημα της γης.
Να τρέξει το φαρμάκι ’πο τα τρίσβαθά της
και κει ολόγυρα μαζώχτε τους και πνίχτε
όλους τους Ήφαιστους
και τους συνδαβλιστές πολέμων
και τους εμπόρους του κατάμαυρου λευκού θανάτου
κι όλους που κάνανε τη γης να κιτρινίσει.
Μη πλάθετ’ ώριους μύθους και τραγούδια
που σταματούνε και πλανάν’τη σκέψη
γιατί καιρός δε ξέμεινε καθόλου.
Εμπρός δουλειά ’πο τώρα ’τι καιρός πολύς χαμένος!
Εμπρός Καβάφιδες, Ελύτες, Παλαμάδες,
Σεφέριδες και Σολωμοί και Ρίτσοι,
Παπαδιαμάντιδες, Λουντέμιδες και Καρκαβίτσες,
Βενέζιδες και Καζαντζάκιδες………. κι οι άλλοι,
βάλτε τ’ απόσταγμα της ποίησής σας
και φτιάξτ’ έναν ορό γιομάτο ιάση
και αδειάστε τον στις φλέβες
της βαριάσθενης της κοινωνίας
που απ’ τον αμοραλισμό,
πως από γάγγραινα αργοπεθαίνει!
Προτού ’ν’ αργά,
στείλτε μηνύματα από ξαμμένα λόγια
που στις ανάγνωσες σίχνες αφήνουν.
Με σπόγγο σβήστε τ’ άστρα τ’ ουρανού
και κει στο θεοσκότεινό του γράψτε κανόνες ηθικούς
μ’ αραδειασμέν’,αστραφτερά, καινούρι’ αστέρια
τέτοια που στου βαρύυπνου του βλέφαρου το πέσιμο,
το φάσμα μένει.
Κόφτε τη φόρα της καταστροφής, αλλιώς προόδου!
Πως τράνταγμα Εγκέλαδου
ξυπνήστε τη βαρύπνια την κοινωνία.
Σταλίστ’ ολούθε σήματα μακάβρια.
-Κίνδυνος θάνατος! Στοπ! Σ’ ένα βήμα γκρεμός!
Κινούμενη άμμος! Θαλασσορουφήχτρα!
-Γυρίστε πίσω, πάνω στις ίδιες
τις πατημασιές ακροπατώντας!
Κι αν έφθανε, αν ήταν αρκετό χωρίς βροντές,
ξαφνιάσματα, αθόρυβα κι αόρατα,.. αν φθάνει,
τότε ναυλώστε τους κουβαλητές της άφαντης οσμής
το μήνυμα να πάνε, καθώς εκείνη
σίγουρα κι όμοια πως με ’λιόφως, με σκοτάδι,
με λιοπύρι για με πάγο
κι έτσι οσμούνται προύνικοι και αφεντάδες,
θελητά γι’ αθέλητά τους.
Έτσι να μπάσετε το μήνυμα μες το πετσί μας
να νοιώσουμ’ όλοι πω καιρός πια
δεν απόμεινε γι’ απώλεια,
μη τάχα κι αναστήσουμε μια γης μενεξεδένια
γιομάτ’ αμάραντα και μανουσάκια!
[B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Θέλω να βάψω τη γης με το χρυσό σου ήλιε μου, μα συ μου καις τα σύνεργά μου! | | | |
|
poetryf
30-04-2008 @ 07:17 | Έτσι όπως τα είπες φίλε Βασίλη και τα ώτα σφαλισμένα να έχουμε...Θα ανοίξουν γιατι έφερες στους στίχους σου την Άνοιξη! Εξαιρετικό! ::yes.:: | | το κορίτσι του Μαι
30-04-2008 @ 07:17 | και φτιαξτ'εναν ορο γιοματο γιαση
και αδειαστε τον στις φλεβες
της βαριασθενης της κοινωνιας
που απ'τον αμοραλισμο
πως απο γαγγραινα αργοπεθαινει ::yes.:: ::up.:: | | λυγερή
30-04-2008 @ 07:26 | Υπέροχο
Συγκινήθηκα σε βαθμό που δεν μπορώ να στο εκφράσω,εγώ η λαλίστατη.....
Κάτι ανάλογο έχω γράψει και γώ - ΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΟΙ ΚΡΑΤΑΙΟΙ, θα το βρείς αν κοιτάξεις. Αλλά εσύ βάζεις βαθιά
το μαχαίρι στο κόκκαλο....Έχεις μια φωνή ψυχής που σχίζει
τον αγέρα...Θά ήταν τιμή και τύχη αυτή η φωνή ν' ακουστεί
και από τον ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ
Ευχαριστώ ...
http://ligery.pblogs.gr | | armenisths
30-04-2008 @ 07:54 | Έτσι να μπάσετε το μήνυμα μες το πετσί μας
να νοιώσουμ’ όλοι πω καιρός πια
δεν απόμεινε γι’ απώλεια,
μη τάχα κι αναστήσουμε μια γης μενεξεδένια
γιομάτ’ αμάραντα και μανουσάκια!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: YPOKLEINOMAI BASILH TI NA PW? | | AlexSAI
30-04-2008 @ 08:10 | Την καλησπέρα μου !!! Υπέροχο !!! ::theos.:: ::up.:: | | TAS
30-04-2008 @ 08:18 | τις πένες ακονίστε ώσπου οι μύτες τους
νυστέρια να γενούνε,
ν’ ανοίξουμε τ’ απόστημα της γης.
::yes.:: | | Helene52
30-04-2008 @ 08:28 | Υπέροχο !!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | zennoula
30-04-2008 @ 08:30 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | prince philip
30-04-2008 @ 08:31 | ::up.:: ::up.:: | | nirbana
30-04-2008 @ 12:39 | βάλτε τ’ απόσταγμα της ποίησής σας
και φτιάξτ’ έναν ορό γιομάτο ιάση
και αδειάστε τον στις φλέβες
της βαριάσθενης της κοινωνίας
νυστέρι χωρίς αναισθητικό η ποίησή σου!!!!!! ::yes.:: | | ΓιΟΥΛΗ_Τ
30-04-2008 @ 13:46 | τι να ξεχωρισω Ακριβε μου της ιασης οι στιχοι σου
φωτισμενοι!
Εμπρός δουλειά ’πο τώρα ’τι καιρός πολύς χαμένος!
και φτιάξτ’ έναν ορό γιομάτο ιάση
και αδειάστε τον στις φλέβες
της βαριάσθενης της κοινωνίας
που απ’ τον αμοραλισμό,
πως από γάγγραινα αργοπεθαίνει!
Προτού ’ν’ αργά,..........
Ας ενωθουμε! | | panta smile
30-04-2008 @ 14:15 | Έτσι να μπάσετε το μήνυμα μες το πετσί μας
να νοιώσουμ’ όλοι πω καιρός πια
δεν απόμεινε γι’ απώλεια,
μη τάχα κι αναστήσουμε μια γης μενεξεδένια
γιομάτ’ αμάραντα και μανουσάκια!
ISXY EN TH ENWSEI!
UPOKLINOMAI POIHTA
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | D-Asimos
05-05-2008 @ 14:36 | ποιητα μου και καμαρι μου! φιλε μου, δασκαλε μου και μαθητη μου (στο ιντερνετ)... για πολλοστη φορα σοκαρομαι και μενω α φ ω ν ο ς και α λ α λ ο ς απο την πενα σου και το αστειρευτο ταλεντο σου!!!! εδω και πολυ καιρο εχω παρει το μυνημα απο εσενα... δεν ειναι τυχαιο... τιποτα δεν ειναι τυχαιο! μπηκα με σκεπτικο να σου κανω και την παρατηρησουλα μου... διοτι θεωρησα μεγαλο σε ογκο το ποιημα σου οταν το πρωτοαντικρυσα... τελικα δε θα την γλυτωσεις την παρατηρηση!... επρεπε να ειναι τρισακις μεγαλυτερο!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
