| |
ʼνθρωποι μόνοι σαν τις πέτρες σκορπισμένοι
Σ' ένα πλανήτη των θεών παρατημένοι
Μαύρες τελείες σε τετράδια χαμένα
Σαν συλλαβές από στιχάκια μπερδεμένα
..
Σύννεφα σκέπασαν τον κόσμο κι όλο βρέχει
Και το σκαρί μας τις φουρτούνες δεν αντέχει
Όση αγάπη κι αν μας δώσανε για προίκα
Εμείς γεμίσαμε το είναι μας με πίκρα
ʼνθρωποι μόνοι σαν πουλιά που ξεμάκραιναν
απ' το κοπάδι που απέναντι πηγέναν
μόνοι σαν βράχοι που τους έκαψε αρμύρα
και σαν τα κύματα που έπνιξαν την μοίρα
..
Πόλεμος πίνα δυστυχία και σκοτάδι
Κληρονομιά για τα παιδιά μας και σημάδι
Όσα σκοινιά κι αν έχει η ανάγκη μας απλώσει
Από το θάνατο η ζωή δεν θα γλιτώσει
..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
