Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132752 Τραγούδια, 271249 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ένα...γερό...χαστούκι
 Δεν είναι ποίημα...ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας αυτή την εμπειρία και κατά συνέπεια αυτές τις σκέψεις...Millie
 
Κάποιες στιγμές...χρειαζόμαστε ένα γερό «χαστούκι»
που ναι μεν θα πονέσει αλλά ταυτόχρονα θα μας κάνει
να συνειδητοποιήσουμε πόσο τυχεροί είμαστε....
και...Δ Ε Ν το έχουμε καταλάβει ή και να το έχουμε....φροντίζουμε να το ξεχνάμε....
Πέρασα ένα Σαββατοκύριακο μέσα στο νοσοκομείο....
ήταν εκεί ένα πολύ κοντινό και αγαπημένο μου άτομο...μόλις 25 χρονών...
Για καλή μας τύχη....δεν ήταν κάτι σοβαρό τελικά....
Από την άλλη...είναι τόσο ειρωνικό...
γιατί απ' τη μια εμείς είχαμε την...καλή τύχη...ενώ κάποιοι άλλοι όχι...
Αστείο??? Εγωιστικό??? Τραγικό??? ʼνισο???...
Έχω μπερδευτεί με την τόση αδικία και το μεγάλο κρίμα που είδα αυτές τις δύο ημέρες....
Εναλλαγές συναισθημάτων...τόσο αταίριαστες....
Εμείς να χαιρόμαστε για την καλή έκβαση του θέματος....
και δίπλα μας άλλοι να πονούν και να «ζηλεύουν»...που δεν είναι στη θέση μας....
Να προσπαθήσεις να κρατήσεις τη χαρά της στιγμής....
γιατί βλέπεις στα μάτια του άλλου τόσο...πόνο....τόση θλίψη....
και εκεί κάπου να συνειδητοποιείς για μια ακόμη φορά πόσο...
τυχερός είσαι....μέσα από το πόνο κάποιου !!!!!!!!!
και να λες....- Ευτυχώς....
....δεν είναι πολύ τραγελαφικό???....Πολύ άδικο???....
Όλα όσα είδα μέσα σε τόσες ώρες....με πόνεσαν τόσο πολύ....
& εμένα προσωπικά δεν με άφησαν να χαρώ όσο θα έπρεπε....
ανακούφιση ένιωσα....όχι όμως χαρά....μόνο πίκρα μου έμεινε....
Όλα αυτά όμως μαζί με έκαναν να αναρωτηθώ, για μια ακόμη φορά....
- Αξίζουν μερικά πράγματα τελικά???
Στενοχωριόμαστε κάποιες στιγμές για διάφορα τα οποία όμως εν τέλει....
έχουν πιθανότητες να διορθωθούν ή έστω μπορούμε και
ελπίζουμε ότι ίσως και να αλλάξουν....μπορούμε να παλέψουμε....
δεν ερχόμαστε προ τετελεσμένου γεγονότος....έχουμε επιλογές....πολύ βασικό....
αλλά....ανεκτίμητο πολλές φορές από εμάς....τους ανθρώπους...
Περνάμε κάποιες φάσεις και τα βλέπουμε όλα μαύρα....
δεν καταλαβαίνουμε όμως ότι έχουμε κάτι που άλλοι δεν το έχουν....ΕΠΙΛΟΓΕΣ...
Αρρωσταίνουμε μόνοι μας τον εαυτό μας και «τρωμε» μόνοι μας τις δυνάμεις μας....
Είναι καλό να παλεύουμε και ειδικά για κάτι που μας πονάει....
δεν λεω....όμως ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ και....
....ακόμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό....
Μπροστά σε ψυχολογίες «πιθανής απώλειας» ή κάτι «αδιόρθωτου»
και βλέποντας όλα όσα συμβαίνουν σε άλλα άτομα γύρω σου...αν και άδικο....
ξαφνικά....συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι....
...για πολλούς και διάφορους λόγους....
....που έχεις την υγεία σου....ενώ άλλοι όχι....
....που έχεις άτομα να σε στηρίξουν....ενώ άλλοι όχι....
....που μπορείς να ΖΕΙΣ...ενώ άλλοι όχι....
....που είσαι αρτιμελής και μπορείς να κάνεις πολλά....ενώ άλλοι όχι....
....ακόμα και τώρα....που ΕΓΩ γράφω....κι ΕΣΥ διαβάζεις είναι ένα δώρο....
....ένα τόσο μεγάλο δώρο....
....απλά....
.....γιατί εγώ έχω τα χέρια μου και μπορώ να τα γράψω....
....κι εσύ την όρασή σου και μπορείς να τα διαβάσεις...
....άλλοι δεν τα έχουν....
....Κάποιες στιγμές....ΞΕΧΝΑΜΕ............ΞΕΧΝΑΜΕ.....και ΔΕΝ πρέπει.....
Μας έχει δοθεί μια τόσο μεγάλη ευκαιρία και ένα τόσο μεγάλο δώρο κι εμείς ???..............
.... το βλέπουμε μόνο απ' έξω...φοβόμαστε να το ανοίξουμε....μη χαλάσουμε το περιτύλιγμα.....
Αστείο..........
Η ζωή μας είναι πολύ μικρή παιδιά.....
....είναι γεγονός ότι πρέπει να ζούμε τη κάθε μας μέρα σαν να είναι η τελευταία.....
....άλλωστε είναι και κάτι που δεν ξέρουμε....
....Αν καταλάβουμε και εκτιμήσουμε πόσο σημαντικά είναι...
....ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΛΑ πράγματα που μπορούμε να κάνουμε....
....θα είναι πολύ καλό και....ίσως...το πιο ουσιαστικό.....



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Καταλαβαινω απολυτα το πως ενιωσες και ολες τις σκεψεις περι δικαιου και αδικου που εκανες. Εχω βρεθει σε παρομοια θεση κι ειναι τοσα πολλα αυτα που θα ηθελα να σου πω για το συγκεκριμενο θεμα που θιγεις, αλλα δυστυχως ο χωρος εδω ειναι πολυ μικρος για κατι τετοιο και με λιγες μονο λεξεις δεν θα καταλαβαινες ισως την αποψη μου...... Νικος
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Κατ’ αρχήν ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την απάντηση....και εν συνεχεία....μπορείς να μου στείλεις mail...και εκεί να μου γράψεις την άποψή σου αν θέλεις....πολύ θα χαρώ να δω μια άλλη άποψη γιατί «μέσα μου»....τα έχω κάνει «μαντάρα» αυτές τις μέρες....Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Millie mou poli alithina auta pou exeis grapsei k min nomizeis pos einai aisthimata pou den ta exoume niosei toulaxiston oi perisoteroi apo mas.. egw glikia mou trexw apo giatro se giatro ton teleutaio mina.. an thimase gia kapio disaresto pou mou etixe k sou eixa grapsei.. den kserw akoma alla den tha me parei apokatw k ontos niothw tixeri parola osa simvenoun.. telospanton apla ithela na sou grapsw pos ta logia sou itan poli alithina k mou aggiksan tin psixi k tin kardia mou.. na eisai kala.. (eikona)
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Καλή μου Millie. Εχω την αίσθηση ότι ο φόβος της αρρώστιας και του Νοσοκομείου σε έκανε να αντιληφθείς, ίσως για πρώτη φορά, το εύθραυστο της ανθρώπινης ζωής. Ισως μέχρι τώρα να πίστευες ότι είμαστε αθάνατοι, αιώνιοι. Η ζωή είναι εύθραυστη, ντελικάτη, απρόβλεπτη, σύντομη, επώδυνη, αρρωστημένη, χαρούμενη, απογοητευτική, ανασφαλής, μοιραία, εφήμερη, καταπληκτική, συναρπαστική, φωτεινή, ονειρεμένη ΑΘΑΝΑΤΗ. Ας μην ξεχνάμε ότι ερχόμαστε στον κόσμο για να πεθάνουμε. Φαίνεται ότι ο τρόπος δεν ενδιαφέρει τον Δημιουργό. Πιθανόν να πρέπει να πονέσουμε ή να χαρούμε για κάποιο λόγο. Ισως περνώντας από τέτοιες διαδικασίες τελειωνόμαστε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος είναι ένα τεράστιο χωνευτήρι χρωμοσωμάτων. Το γενετικό υλικό ποτέ δεν πεθαίνει, τροποποιείται και παραδίδεται στην επόμενη γενιά. Αν το σκεφτείς θα δεις ότι ο καθένας μας κουβαλάει το γενετικό υλικό των προγόνων του, από γέννησης του ανθρώπου. Φοβερό δεν είναι; Με τον τρόπο αυτό είμαστε αθάνατοι. Αθάνατο όμως δεν είναι το ανθρώπινο πνεύμα και τα έργα του;Η αρρώστια είναι μέρος ενός φθαρτού υλικού κόσμου. Οπωσδήποτε ανεπιθύμητη και μισητή. Όμως παλεύεται πίστεψέ με. Επώδυνη; Πολλές φορές ιδιαίτερα. Κανείς δεν χαίρεται με τον άρρωστο συνάνθρωπό του. Κανείς δεν ανακουφίζεται που δεν αρρώστησε ο ίδιος αλλά ο διπλανός του. Κανείς ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ για την αρρώστια του άλλου. ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ και όλοι είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Αυτό ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ολοι κάποια στιγμή θα αρρωστήσουμε. ΟΛΟΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ κάποιος γίνεται καλά, ακόμα κι αν εμείς είμαστε άρρωστοι Μακάρι τότε δίπλα μας να έχουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε για να μας φροντίζουν. Δεν υπάρχει αδικία. Υπάρχει μόνο ζωή και θάνατος. Πολλές φορές δεν υπάρχουν απαντήσεις στις ερωτήσεις σου, όπως είναι και άλλα που πρέπει να τα δεχτούμε γιατί «έτσι είναι».
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε πολύ μικροί και πάρα πολύ μακριά ακόμα για αντιληφθούμε το σχέδιο και το μεγαλείο του Δημιουργού. Πολύ σωστά γράφεις ότι ας χαρούμε την ζωή που μας χαρίζεται καθημερινά για όσο μπορούμε να την χαιρόμαστε. Θα προσθέσω ας ντύσουμε την ζωή αυτή με ιδανικά, αξίες και αγάπη. Ας ξαναθυμηθούμε τον άνθρωπο που κρύβουμε μέσα μας, με την ελπίδα ο κόσμος να γίνει καλύτερος. Ας πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο. Ας σκύψουμε στα προβλήματά του. Εύχομαι η ανάπτυξη της ανθρώπινης φυλής να γίνει ανθρωποκεντρικά και όχι με βάση τα εφήμερα. ....Kώστας
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Α) Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος φίλε μου....(δεν έχεις βάλει όνομα)...Έχω ξανανιώσει παρόμοιες καταστάσεις με αρκετά άτομα κατά διαστήματα σε νοσοκομεία και άτομα....που αγαπώ πάρα πολύ....για να μη ξεχάσω και ένα περιστατικό πριν του περασμένου Σαββατοκύριακου με κάποιο πολύ δικό μου άνθρωπο που του έχουν δώσει...μήνες...ζωής!!! ΠΟΤΕ δεν πίστεψα ότι είμαστε αθάνατοι ή αιώνιοι όπως λες....με τίποτα δεν είχα τέτοια αίσθηση και αν μη τι άλλο φρονώ ότι έχω σωστή αντίληψη επί του θέματος...ΔΕΝ εθελοτυφλώ επειδή με συμφέρει να το κάνω, για πολλές και διάφορες καταστάσεις που μου συμβαίνουν κατά διαστήματα...γιατί...έτσι ήμουν....είμαι και...θα είμαι...ΠΟΤΕ δεν μου άρεσε να πιστεύω σε κάτι ψεύτικο ή να το βλέπω διαφορετικά απ’ ότι πραγματικά είναι....ΠΟΤΕ!!! Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για όλα αυτά που γράφω και για πολλά άλλα απλά... α) με κλόνισε το νεαρό της ηλικίας του δικού μου ανθρώπου που νοσηλεύτηκε και β) όταν μου έτυχαν όλα τα προηγούμενα ΔΕΝ «άνηκα» σε τούτη την όμορφη παρέα για να το μοιραστώ μαζί σας...γιατί αυτό ήθελα να κάνω...απλά....Millie
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005
Β) Φίλε Κώστα...μπορεί να είμαστε πολύ μικροί όπως λες αλλά πιστεύω ότι το σχέδιο και το μεγαλείο του Δημιουργού ο καθένας το αντιλαμβάνεται μέσα του διαφορετικά και αναρωτιέται ο καθένας μας για πολλά και διάφορα κατά καιρούς....Θα συμφωνήσω μαζί σου σε όσα πρόσθεσες και θα προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου το εξής: ΠΟΤΕ δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα έρθει το τέλος μας....όλοι κρύβουμε κάποιον ʼνθρωπο μέσα μας και όλοι έχουμε τις ευαισθησίες μας....ακόμα και οι πιο δυνατοί ή σκληροί άνθρωποι έχουν κι αυτοί ένα αδύνατο σημείο....Πιστεύω ότι όσο ωμά και να μου απάντησε ο πριν από ‘ σένα φίλος μας ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ....και σίγουρα πεθαίνει τελευταία....αλίμονο αν αυτό δεν μας δίνει κουράγιο για να τα βλέπουμε κάπως καλύτερα τα πράγματα.....Αυτό που ήθελα να περάσω εκφράζοντας τα συναισθήματά μου είναι πως για κάποια πράγματα όσο και να μας πονούν στη καθημερινότητα μας έχουμε την ευκαιρία να τα αντιμετωπίσουμε και αυτό είναι πολύ βασικό...και πρέπει να το εκτιμήσουμε....γιατί....υπάρχουν και χειρότερα....Millie

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο