| |
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Καταλαβαινω απολυτα το πως ενιωσες και ολες τις σκεψεις περι δικαιου και αδικου που εκανες. Εχω βρεθει σε παρομοια θεση κι ειναι τοσα πολλα αυτα που θα ηθελα να σου πω για το συγκεκριμενο θεμα που θιγεις, αλλα δυστυχως ο χωρος εδω ειναι πολυ μικρος για κατι τετοιο και με λιγες μονο λεξεις δεν θα καταλαβαινες ισως την αποψη μου...... Νικος | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Κατ αρχήν ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την απάντηση....και εν συνεχεία....μπορείς να μου στείλεις mail...και εκεί να μου γράψεις την άποψή σου αν θέλεις....πολύ θα χαρώ να δω μια άλλη άποψη γιατί «μέσα μου»....τα έχω κάνει «μαντάρα» αυτές τις μέρες....Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Millie mou poli alithina auta pou exeis grapsei k min nomizeis pos einai aisthimata pou den ta exoume niosei toulaxiston oi perisoteroi apo mas.. egw glikia mou trexw apo giatro se giatro ton teleutaio mina.. an thimase gia kapio disaresto pou mou etixe k sou eixa grapsei.. den kserw akoma alla den tha me parei apokatw k ontos niothw tixeri parola osa simvenoun.. telospanton apla ithela na sou grapsw pos ta logia sou itan poli alithina k mou aggiksan tin psixi k tin kardia mou.. na eisai kala.. (eikona) | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Καλή μου Millie. Εχω την αίσθηση ότι ο φόβος της αρρώστιας και του Νοσοκομείου σε έκανε να αντιληφθείς, ίσως για πρώτη φορά, το εύθραυστο της ανθρώπινης ζωής. Ισως μέχρι τώρα να πίστευες ότι είμαστε αθάνατοι, αιώνιοι. Η ζωή είναι εύθραυστη, ντελικάτη, απρόβλεπτη, σύντομη, επώδυνη, αρρωστημένη, χαρούμενη, απογοητευτική, ανασφαλής, μοιραία, εφήμερη, καταπληκτική, συναρπαστική, φωτεινή, ονειρεμένη ΑΘΑΝΑΤΗ. Ας μην ξεχνάμε ότι ερχόμαστε στον κόσμο για να πεθάνουμε. Φαίνεται ότι ο τρόπος δεν ενδιαφέρει τον Δημιουργό. Πιθανόν να πρέπει να πονέσουμε ή να χαρούμε για κάποιο λόγο. Ισως περνώντας από τέτοιες διαδικασίες τελειωνόμαστε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος είναι ένα τεράστιο χωνευτήρι χρωμοσωμάτων. Το γενετικό υλικό ποτέ δεν πεθαίνει, τροποποιείται και παραδίδεται στην επόμενη γενιά. Αν το σκεφτείς θα δεις ότι ο καθένας μας κουβαλάει το γενετικό υλικό των προγόνων του, από γέννησης του ανθρώπου. Φοβερό δεν είναι; Με τον τρόπο αυτό είμαστε αθάνατοι. Αθάνατο όμως δεν είναι το ανθρώπινο πνεύμα και τα έργα του;Η αρρώστια είναι μέρος ενός φθαρτού υλικού κόσμου. Οπωσδήποτε ανεπιθύμητη και μισητή. Όμως παλεύεται πίστεψέ με. Επώδυνη; Πολλές φορές ιδιαίτερα. Κανείς δεν χαίρεται με τον άρρωστο συνάνθρωπό του. Κανείς δεν ανακουφίζεται που δεν αρρώστησε ο ίδιος αλλά ο διπλανός του. Κανείς ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ για την αρρώστια του άλλου. ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ και όλοι είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο. Αυτό ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ. Ολοι κάποια στιγμή θα αρρωστήσουμε. ΟΛΟΙ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΟΤΑΝ κάποιος γίνεται καλά, ακόμα κι αν εμείς είμαστε άρρωστοι Μακάρι τότε δίπλα μας να έχουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε για να μας φροντίζουν. Δεν υπάρχει αδικία. Υπάρχει μόνο ζωή και θάνατος. Πολλές φορές δεν υπάρχουν απαντήσεις στις ερωτήσεις σου, όπως είναι και άλλα που πρέπει να τα δεχτούμε γιατί «έτσι είναι». | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Προσωπικά πιστεύω ότι είμαστε πολύ μικροί και πάρα πολύ μακριά ακόμα για αντιληφθούμε το σχέδιο και το μεγαλείο του Δημιουργού. Πολύ σωστά γράφεις ότι ας χαρούμε την ζωή που μας χαρίζεται καθημερινά για όσο μπορούμε να την χαιρόμαστε. Θα προσθέσω ας ντύσουμε την ζωή αυτή με ιδανικά, αξίες και αγάπη. Ας ξαναθυμηθούμε τον άνθρωπο που κρύβουμε μέσα μας, με την ελπίδα ο κόσμος να γίνει καλύτερος. Ας πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο. Ας σκύψουμε στα προβλήματά του. Εύχομαι η ανάπτυξη της ανθρώπινης φυλής να γίνει ανθρωποκεντρικά και όχι με βάση τα εφήμερα. ....Kώστας | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Α) Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος φίλε μου....(δεν έχεις βάλει όνομα)...Έχω ξανανιώσει παρόμοιες καταστάσεις με αρκετά άτομα κατά διαστήματα σε νοσοκομεία και άτομα....που αγαπώ πάρα πολύ....για να μη ξεχάσω και ένα περιστατικό πριν του περασμένου Σαββατοκύριακου με κάποιο πολύ δικό μου άνθρωπο που του έχουν δώσει...μήνες...ζωής!!! ΠΟΤΕ δεν πίστεψα ότι είμαστε αθάνατοι ή αιώνιοι όπως λες....με τίποτα δεν είχα τέτοια αίσθηση και αν μη τι άλλο φρονώ ότι έχω σωστή αντίληψη επί του θέματος...ΔΕΝ εθελοτυφλώ επειδή με συμφέρει να το κάνω, για πολλές και διάφορες καταστάσεις που μου συμβαίνουν κατά διαστήματα...γιατί...έτσι ήμουν....είμαι και...θα είμαι...ΠΟΤΕ δεν μου άρεσε να πιστεύω σε κάτι ψεύτικο ή να το βλέπω διαφορετικά απ ότι πραγματικά είναι....ΠΟΤΕ!!! Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για όλα αυτά που γράφω και για πολλά άλλα απλά... α) με κλόνισε το νεαρό της ηλικίας του δικού μου ανθρώπου που νοσηλεύτηκε και β) όταν μου έτυχαν όλα τα προηγούμενα ΔΕΝ «άνηκα» σε τούτη την όμορφη παρέα για να το μοιραστώ μαζί σας...γιατί αυτό ήθελα να κάνω...απλά....Millie | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Β) Φίλε Κώστα...μπορεί να είμαστε πολύ μικροί όπως λες αλλά πιστεύω ότι το σχέδιο και το μεγαλείο του Δημιουργού ο καθένας το αντιλαμβάνεται μέσα του διαφορετικά και αναρωτιέται ο καθένας μας για πολλά και διάφορα κατά καιρούς....Θα συμφωνήσω μαζί σου σε όσα πρόσθεσες και θα προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου το εξής: ΠΟΤΕ δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα έρθει το τέλος μας....όλοι κρύβουμε κάποιον ʼνθρωπο μέσα μας και όλοι έχουμε τις ευαισθησίες μας....ακόμα και οι πιο δυνατοί ή σκληροί άνθρωποι έχουν κι αυτοί ένα αδύνατο σημείο....Πιστεύω ότι όσο ωμά και να μου απάντησε ο πριν από σένα φίλος μας ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ....και σίγουρα πεθαίνει τελευταία....αλίμονο αν αυτό δεν μας δίνει κουράγιο για να τα βλέπουμε κάπως καλύτερα τα πράγματα.....Αυτό που ήθελα να περάσω εκφράζοντας τα συναισθήματά μου είναι πως για κάποια πράγματα όσο και να μας πονούν στη καθημερινότητα μας έχουμε την ευκαιρία να τα αντιμετωπίσουμε και αυτό είναι πολύ βασικό...και πρέπει να το εκτιμήσουμε....γιατί....υπάρχουν και χειρότερα....Millie | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
