| |
Καθώς τ αστέρια του ουρανού θα πέφτουν
εγώ θα κοιτώ τα μάτια σου
που πιο λαμπρά φωτίζουν
το μονοπάτι του έρωτα θυμίζουν
τα ροδοκόκκινα τα χείλη σου
Πάλι κι απόψε τη σκιά θ' ακολουθήσω
θα της φωνάζω σ' αγαπώ
κι όλη την τέχνη της Αγάπης θα υψώσω
τον εαυτό και την ψυχή μπορώ να δώσω
να ταξιδέψεις στον παράξενο καιρό
Και ξετυλίγομαι σαν κύμα στ' ακρογιάλι
σβήνω τα πάντα απ' το χρόνο τον παλιό
μα εσύ με διώχνεις πάντα κάπου ταξιδεύεις
και της καρδιάς σου τα φιλιά κρυφά μαζεύεις
να της τα δώσεις φυλαχτό
Κόβω μεσάνυχτα στα δυο τον εαυτό μου
πόσο ν' αγάπησες εκείνης τη φωνή...
είμαι ένα τίποτα κι ας κάνεις πως με νοιάζεις
ξέρω εκείνη μες τα μάτια μου κοιτάζεις
κι ας πλήγωσε την άδεια σου ψυχή
Χιλιάδες ψέματα κι αν βάζω προσκεφάλι
και σ' ονειρεύομαι στις πιο κρυφές στιγμές
φίλα με πάλι κι ας τη σκόνη να σκεπάζει
πάντα εκείνη μες το αίμα σου θα στάζει
θα σου μιλά και θα σε παίρνει μες το χτές
Καθώς τ' αστέρια του ουρανού θα πέφτουν
δειλά, δειλά θα κάνω μια ευχή
προσπάθησε να μ' αγαπήσεις έστω λίγο
κι εγω στους ώμους τα φτερά μου θα ανοίγω
να σ' αγκαλιάζω και να φεύγουμε απ' τη γή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
