Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ταξίδι στο παρελθόν με τον Ησαπ
 Στο Β.Μ. ...
 
Ταξίδι στο παρελθόν με τον ΗΣΑΠ

Περιμένοντας το τρένο συναντώ τα μάτια σου
Οι μνήμες μου αναδεύονται
ναι σε θυμάμαι
κοιτάς για μένα ή για το τρένο
μάλλον για το τρένο
που θα ‘ρθει να μας πάρει μαζί σε λίγο
Και συλλογιέμαι
κάτι ημερολόγια δεκαπεντάχρονα
για σένα
- τι βαθύ το βλέμμα σου –
και τον παλιό εαυτό μου
πίσω από αναγκαστικό τείχος σιωπής εγκλωβισμένο
Κοπάδια λόγια μέσα μου
μα πώς γινόταν να τα βγάλω
να βοσκήσουν στα τσιμέντα
Τρικυμισμένη μου τότε ηλικία
κι είχα ανάγκη ένα όνειρο γι’ απάγκιο
σε διάλεξα
που ήσουν το ιδανικό
όμορφος, ευφυής και
- τι βαθύ το βλέμμα σου –
Το τρένο κυλά στις ράγες
είσαι μακριά μου μα στο ίδιο βαγόνι
Άλλαξα, όμως δεν έχω μεγαλώσει
Η εφηβεία έχει ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί μου
που δεν της βρήκα ξέφωτο
να στήσει τον τρελό χορό της
κάτι που ακόμα της χρωστάω
Θέλω να με κοιτάξεις για να σε κοιτάξω
στρέφεσαι
- τι βαθύ το βλέμμα σου –
κατρακυλάω μέσα του
τι ίλιγγος αβάσταχτος
είσαι ανελέητα φωτεινός
κι εγώ μια σκοτεινιά αγριεμένη
και τι ζητώ, αλήθεια,
στα μαύρα απύθμενα πηγάδια των ματιών σου
Γυρνώ αλλού, μα ακόμα τρέμω
Όχι, δεν είναι για να γίνει κάτι άλλο
Ας ήταν μόνο να ‘χα
μια πρέζα θάρρους των «νορμάλ»
και λίγη απ’ τη γοητεία των «τρέντυ»
και τότε ίσως να τόλμαγα
να πλησιάσω με χαμόγελο
να σε ρωτήσω
«Με θυμάσαι;»
και με τι ασχολείσαι στη ζωή σου
Θαρρώ χίλιες πόρτες ολάνοιχτες θα σε προσμένουν
ενώ εγώ πασχίζω, ιδρώνω ακόμα
ν’ ανακαλύψω τη μοναδική μου
Δε σε μπορώ
Έχεις τη λάμψη του ήλιου που τυφλώνει
Κι είμαι ένα σύννεφο βαρύ
που τρώει τις αστραπές του
Μια στάση πριν εμένα βγαίνεις
- πώς αλλιώς; -
και η καρδιά μου που πριν λύγιζε αλαφρώνει
στην τσέπη σου τα μάτια μου τα κουβαλάς
κι ας μην το ξέρεις
όπως απομακρύνεσαι, αέρινος,
και χάνεσαι
και φεύγεις. . .



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
arpistre
08-05-2008 @ 08:06
καλησπέρα
ξεχώρισα το κομμάτι με την εφηβεία
και τους ανοιχτούς λογαριασμούς
::smile.::
panta smile
08-05-2008 @ 08:11
μου θύμισες παρα πολλά... ::cry.::
στα αγαπημένααααααααα!!!!!!!
::theos.:: ::theos.::
AlexSAI
08-05-2008 @ 08:37
Την καλησπέρα μου !!! Υπέροχο... ::yes.::
Helene52
08-05-2008 @ 08:43
η καρδιά μου που πριν λύγιζε αλαφρώνει
στην τσέπη σου τα μάτια μου τα κουβαλάς
κι ας μην το ξέρεις
όπως απομακρύνεσαι, αέρινος,
και χάνεσαι
και φεύγεις
Υ π έ ρ ο χ ο !!!!!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
08-05-2008 @ 08:52
Ας τον να βγει μαζί με τον καημό σου!Η ζωή συνεχίζεται!
armenisths
08-05-2008 @ 10:20
Έχεις τη λάμψη του ήλιου που τυφλώνει
Κι είμαι ένα σύννεφο βαρύ
που τρώει τις αστραπές του
Μια στάση πριν εμένα βγαίνεις
::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
Jorlin
08-05-2008 @ 10:30
Καλησπερίζω τη στιχοπαρέα! ::smile.::

Δεσποινάκι, με τιμάς... ::blush.::

arpistre, AlexSAI, Έλενα+armenisth σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και κυρίως που περάσατε από τα μέρη μου!

χρήστο μου, η ζωή όντως συνεχίζεται... και για μένα δεν έχει μείνει στάσιμη... αλλά να, κάτι τέτοιες συναντήσεις σε επηρεάζουν βαθιά, όπως και να 'χει. . . ::rol.::
zennoula
08-05-2008 @ 11:37
::up.:: ::hug.:: ::yes.::
ingion1
08-05-2008 @ 13:59
πολυ ομορφο ολοκληρο και ωραιοτατη γραφη

Κοπάδια λόγια μέσα μου
μα πώς γινόταν να τα βγάλω
να βοσκήσουν στα τσιμέντα

::yes.::
TAS
08-05-2008 @ 20:01
με την arpistre . .
Alchemist
11-05-2008 @ 16:29
::down.::
::mad.::
::censo.::
Alchemist
11-05-2008 @ 16:34
"Θαρρώ χίλιες πόρτες ολάνοιχτες θα σε προσμένουν
ενώ εγώ πασχίζω, ιδρώνω ακόμα
ν’ ανακαλύψω τη μοναδική μου"

Μια πόρτα καμμιά φορά είναι αυτό που θέλει κανείς και τότε όλες οι άλλες πόρτες περισσεύουν. Πολύ όμορφο το ποίημα σου Jorlin! Νομίζω είναι μια μεγάλη πόρτα η ποίηση αλλά δύσκολα την διαβαίνει κανείς. Τα ποιήματά σου αγγίζουν την καρδιά... και η πόρτα ανοίγει διάπλατα για να περάσεις! Θα έλεγα πως "Γράφεις... με τη λάμψη του ήλιου που τυφλώνει".

ΥΓ: Μπορείς να θεωρήσεις το προηγούμενο σχόλιό μου κάτι σαν αφηρημένη τέχνη!
Jorlin
12-05-2008 @ 08:41
Ευχαριστώ για τα σχόλια και τις φατσούλες! ::smile.::

Αλχημιστούλη, αν γράφεις τόσο καλά όσο σχολιάζεις, είναι κρίμα που έχεις τόσο καιρό να μας αναζωογονίσεις με μια δημιουργία σου!
Σε περιμένω. . . ::hug.:: ::hug.::
tsiailisworld
14-05-2008 @ 13:52
μου άρεσε, το ζω τώρα στα 34 μου...
Η εφηβεία έχει ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί μου
που δεν της βρήκα ξέφωτο
να στήσει τον τρελό χορό της
μου άνοιξες κάτι μέσα μου απόψε
Kostas Houston
19-04-2009 @ 23:34
Καταπληκτικό.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο