| |
Τυχοδιωκτικά ολιγόστιχα της άρνησης
Τα φλύαρα ποιήματα
φέρουν την αίγλη των
αυτοπεριορισμών μας.
Ω, αδίστακτη, αδιέξοδη ρουτίνα!
………………………………………
Αφουγκράζομαι στο ισχνό
επιτραπέζιο φως την περιδίνηση
ενός γαλαξία ολάκερου.
Το φαντασιακό του ανυπέρβλητου
……………………………………….
Τι νιότη κι ετούτη η τωρινή,
σαν εκδρομή στο αιώνιο προσχέδιο
της χουζουρεύει.
…………………………………………
Από φωνή γυμνός,
μόνο να ουρλιάζω κατορθώνω
δυο τρεις φράσεις υποτυπώδεις και με το
στανιό. Αλλά γυμνός από φωνή, θες δε θες,
τα ματόκλαδα βαραίνουν.
Βαραίνουν για κείνους που
«αμελήσανε την εκστατική ρομφαία τους
να καλλωπίσουν». Για κείνους που
χασομεράν στα σταυροδρόμια της αγρύπνιας.
…………………………………………..
Πως εμπαίζω το χρόνο!
θα γεράσω κι ίσως δεν
καταφέρω να συντονιστώ
με μια έστω ανάκλαση στον
καθρέφτη.
……………………………………………
Ανυπομονώ να βρεθώ στη γειτονιά
σου
μονάχα επειδή ξεχάστηκα
στην ακινησία των οριζόντων.
…………………………………………….
Πως σαγηνεύει κανείς τη κοπέλα
με τα μεγάλα μάτια
όταν κι αυτή ακόμη, αρνιέται να τον διώξει
……………………………………………..
Έτσι απλά θα σε υπομένω
δίχως μια λέξη να
στολίζει το στερέωμα.
………………………………………………
Ο έρωτας ίσως
μου δώσει κάμποσα γλυκανάλατα
στιχάκια,
ποτέ όμως την ευκαιρία να χαθώ
στα μάτια της
Κι αφού δεν
ανέχτηκα ποτέ την παγωνιά ενός
στίγματος σε μαύρο φόντο
πως αφέθηκα να με σαγηνεύει
ένα μοναχικό αστέρι;
………………………………………………
Ο μικρός χαοτικός σου Ίκαρος
καίει τα φτερά του
στο τζάκι της σάλας
έκθαμβος απ’ τις φωταψίες του
ολοκληρωτικού χειμώνα.
………………………………………………
Κυριεύσου απ’ τον ίλλιγο
της κατανάλωσης,
θα δεις τα πάθη σου, τα ένστικτα, τα
όνειρα σου, τον ίδιο σου τον εαυτό,
όλα αυτά μαζί αποκρυσταλλωμένα
στην πιο απρόσιτη βιτρίνα
………………………………………………
Θα χρειαστεί ποτέ ένας
γκρίζος φόβος ή ξύλινες υποψίες
χωρίς απογευματινούς περιπάτους;
……………………………………………….
Ούτως ή άλλως θα κυλιστούμε
ξανά στους πολύχρωμους κόσμους μας,
στα αλμυρά λιβάδια που συνταράζονται
από ρίχτερ ραδιενέργειας,
στις με κόπο μεγαλειώδεις φάρσες μας
………………………………………………..
Τραγούδησε, τραγούδησε
για δυο ερωτευμένα παιδιά
Η για τα συντρίμμια του περασμένου
χειμώνα στο
αντικρινό παράθυρο.
………………………………………………..
Το μέλλον των παιδιών του κόσμου
είναι ζοφερό.
Η ανθρωπιστική βοήθεια μόλις
ξεκίνησε παρέα με εκατό εκρηκτικά
αστέρια.
………………………………………………..
Δεν υπάρχει ποίηση
Παρά μόνο τυχοδιωκτικά
ολιγόστιχα της άρνησης!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
