| |
Το βλέπαμε και οι τέσσερις.
Το είδαμε να ξεφυτρώνει από τα κτίρια,
να πλανάται, έρμαιο του ανέμου,
και να αγναντέυει τις οροφές.
Κι όλο ανέβαινε, χωρίς τελειωμό.
Πετούσε, χανόταν στα ουράνια.
Λεπτό προς λεπτό, γινότανε κουκίδα,
που γυάλιζε καμμιά φορά σαν έβλεπε τον ήλιο.
Το βλέπαμε και οι τέσσερις.
Που το χάναμε, που το βρίσκαμε.
Δείχναμε με το δάκτυλο
την τοποθεσία του.
Κι αυτό συνέχιζε ολοένα και πιο πάνω.
Συνέχισε να οργώνει τα σύννεφα
και να εισβάλει στο ουράνιο πέπλο
με χάρη.
Το βλέπαμε και οι τέσσερις.
Και δεν σκεφτήκαμε ποτέ
ότι κάπου στην πόλη κλαίει ένα παιδί
που έχασε το μπαλόνι του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
