Αυτά τα μάτια σου από τοπάζι
ριγμένα στην σπονδυλική μου στήλη
σαν πετραδάκια που κατρακυλάνε
πάνω κάτω μες στο νωτιαίο μυελό
πώς να επιτρέψουν κίνηση
όταν σε δω
πώς να μιλήσω
όταν με δεις
έτσι με την ανάσα κρατημένη
μισή στο όνειρο
μισή στο άπειρο
αμήχανη ως τα μπούνια...
