| |
Μέσα στη νύκτα τη βουβή στο μαύρο το σκοτάδι πήρα τις σκέψεις της ψυχής να γράψω στο φεγγάρι
Σάν τραγωδία Σοφοκλή ήταν αυτό το λάθος που έκανε ο δικαστής και μ'έχωσε στο βάθος
Αν και αδίκος χώθηκα στο έρημο σκοτάδι εγώ το αντίλήφθηκα ήταν καλό σημάδι
Τέσσερα χρόνια στο κελί σκεφτόμουν τη ζωή μου που μ'έκανε ν'αντιληφθώ και την αναγωγή μου
Βγαίνοντας έξω στο φώς απ'το βαθή σκοτάδι κατάλαβα οι σκέψεις μου ήταν μαργαριτάρι
Και το χαρτί μου κίτρινο αποτελόυσε τέλος σε κάθε αρχής το όνειρο , ονειρο μαγεμένο
Ο άνθρωπος δεν σκέφτεται απλός σε απορρίπτει βλέπωντας μόνο παρελθόν χωρίς να σε αγγίξει
Η θέση μου ήταν τραγική διέξοδος το τέλος μια 'γαπη όμως ξαφνική με παίρνει από αέρος
Ήταν σαν ένας άγγελος σαν γνώστης της αλήθειας που ήξερε τα όνειρα δέν ήταν παραμύθια
Ήταν κάτι αγνό όνειρο απάτηλό που μού δειξε απ'την αρχή τί πραγματικά ζωή εστί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
