| |
Πως να σε χωρίσω σε λέξεις ή γράμματα ή στίχους ποιητικούς..
Πως να σε βάλω, να σε ορίσω σε οτιδήποτε θνητό, άψυχο, περιγραφικό.
Πως να μιλήσω για εσένα που δεν ήσουνα ένας σταθμός , μα λιμάνι και τραίνο και πλοίο
Να ζωγραφίσω την μορφή σου
Να ψιθυρίσω το ονομα σου
Να εξηγήσω
Να περπατήσω στον βυθό σου
Εσυ που δεν είσαι μια λέξη, ένα όνομα
Αλλα...τρόπος ζωής, χρώμα..παρουσία...
Για όλα αυτά τα χρόνια
Σ' ευχαριστώ
Για τις μάχες που δώσαμε πλάι πλάι,
τους δαίμονες που αντιμετωπίσαμε,
τους λαβύρινθους που διασχίσαμε,
τα όνειρα που κτίσαμε, και γκρεμίσαμε
, και ξανακτίσαμε απ την αρχή...
Για κάθε μέρα που δεν φάνηκες αλλα υπήρξες
Αυτο που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια έλεγες,,
Κι όμως ΕΜΕΙΣ κομμάτια δεν γίναμε ποτέ.
Αυτό το ταξίδι το ξεκινήσαμε μαζί,
και το γαλάζιο της θάλασσας, οι στίχοι μας
θα μας κρατάνε ΠΑΝΤΑ ετσι..
Θα είσαι πάντα το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
