| |
το φως σκληρο και ακαμπτο εισβαλλει στο χωρο και ξεκινα ενα διαφορετικο ταξιδι στο χωροχρονο, λες και η ζωη μετριεται μοναχα σε λεπτα που μετρουν αντιστροφα το χρόνο και δεν σε αφηνουν να ανασανεις μεσα στις στιγμες που λαχταρας να ζησεις, αλλοι τις ονομαζουν απλα σκηνες απο παραμυθι και αλλοι απλα αναμνήσεις...
και εσυ και ο καθε εσυ μενεις απλα εκει να τις αναγνωρισεις και να επιλεξεις τον τροπο που θα ηθελες να παιχτουν και την σειρα, το τραγουδι και τους τιτλους τελους...Κανεις ωρα να επιλεξεις, μπαινεις σε στειγμες ονειρικες και απροσδοκειτα ζωντανες που σε κανουν να λαχταρας να πατησεις απλα το pause και να ζεις μονο εκεινη την στιγμή...Χάνοντας το τραγουδι και την μελωδια, χανωντας την εκπληξη και
απλα την φαντασια του ποιητη...και αναρωτιεσαι ανα πασα στιγμη το τελος ποιο θα ειναι, μενεις να σκεφτεσαι το τελος, όπως η ηρωιδα στο αγαπημενο σου εργο, μενεις να σκεφτεσαι οτι εισαι η ηρωιδα του εργου σου, και οι κουρτινες θα πεσουν, το θεμα ειναι οτι ολοι θα δουν το ασπαστο προσωπο, το χαμογελο που θα γεμιζει καθε χαραμαδα σιωπης, αλλα στο τελος απλα θα μαζευεις τα σπασμενα κομματια του εαυτου
σου.... χωρις καν να σκεφτεις γιατι δεν τα παρατας να φυγεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
