| |
| | Το ραντεβου |  | | |
Την περιμενα εδω και ωρα κι ειχα κατααγχωθει.
Ειχα την αισθηση πως κατι ανεπαναληπτο
θα συνεβαινε αποψε μεταξυ μας
και γι αυτο το λογο και μονο η ιδεα πως δεν θα ερχοταν με
τρελαινε...
Τα κερια που ειχα αναψει για ατμοσφαιρα ειχαν φτασει
προ πολλου στη μεση
και μια θολουρα συνοδευομενη απο την μυρωδια των στικς
κυριαρχουσε στον χωρο.
Φυσικα μεσα σ ολα αυτα
δεσποζε η φιγουρα μου
που περιφεροταν περα δωθε
μ ενα μυαλο γεματο αγωνια,
αμφιβολιες,προσμονη, απογοητευση και χαρα μαζι
για αυτο που ερχοταν(αν ερχοταν...).
Σταματησα για λιγο μπροστα στο ραδιο
κι εψαξα τους σταθμους.
Απο τα ηχεια ξεπηδησαν ευθυς
χαρουμενες φωνες,
λυπημενες φωνες,
νοσταλγικοι κυριοι και φιλοσοφημενες κυριες,
δυνατοι ρυθμοι,ξεχασμενες μελωδιες
και πολλα υποσχομενοι νεοι,
αλλα τιποτα απ ολα αυτα
δεν ταιριαζεκατα την ταπεινη μου γνωμη στη περισταση.
Καμια μελωδια,
κανενας ηχος
δεν μπορεσε να με κανει να νιωσω καλυτερα.
Το μονο που θα μπορουσε να σωσει την κατασταση,
ηταν ο χαρακτηριστικος σε ΛΑ μειζονα,
ηχος του κουδουνιου της εξωπορτας,
αλλα αυτος αρνιοταν πεισματικα
να μου κανει τη χαρη...
Εριξα μια ματια στο αδειο μου ποτηρι
κι εντρομος συνειδητοποιησα
οτι μολις ειχα αποτελειωσει το μπουκαλι του κρασιου.
Αλιμονο!ημουν σχεδον μεθυσμενος
κι αυτη δεν ειχε ακομα ερθει.
Τι θα κανω θεε μου...
τι θα πει...πως θα το παρει...
θα με περασει για μεθυσο αραγε...
Ωχ!θα μυριζει κι η αναπνοη μου,να παρει!!!
Τα δοντια μου,να πλυνω τα δοντια μου γρηγορα.
Τρεχω στην τουαλετα
και στην προσπαθεια
να πλυνω τα δοντια,αδειαζω το μισο σωληναριο στο πατωμα.
Κατουραω στα γρηγορα,σκουπιζω επιμελως το καπακι
και να μαι στο σαλονι γεματος αυτοπεποιθηση και παλι!
Αλλα γιατι αργει αραγε?Να συναιβει κατι?
Μηπως διαβασε στο βλεμμα μου τις προθεσεις μου?
Α μπα δε νομιζω,της το προτεινα μαλλον αδιαφορα
κρυβοντας με δεξιοτεχνια τις βλεψεις μου.
Αλλα παλι γαμωτο μηπως φταιει αυτο?
Μηπως νομισε πως την καλεσα απο υποχρεωση?Πως δεν το θελα πραγματικα?
Τι να πω?Γιατι δεν ερχεται?Ας παρει τουλαχιστον ενα τηλεφωνο να τ ακυρωσει.
Το πληγωμενο μου εγω χρειαζεται οπωσδηποτε μια δικαιολογια...
Μα τι λεω?Εχω στηριξει πολλα σ αυτη τη συναντηση.
Αντε παλιοκουδουνο χτυπα.
...Αλλα απο την αλλη...ας μην ερθει μωρε ωωωχ!
Στο κατω κατω δεν μ αρεσει και τοσο πολυ.Κι εχει και στραβη μυτη...
Και το γελιο της εχει κατι το παραξενο,σγουραινει λιγο στο τελειωμα
και ειναι αστειο,γελοιο θα ελεγα...Τι λεω μωρε?ΑΝΤΕ!ΕΛΑ!
Αναβω τσιγαρο,χωρις καθολου στιλ ομολογω.
Η πολυχρονη προπονηση μπροστα στον καθρεπτη,
για το σωστο στυλατο αναμμα εχει παει περιπατο...
Τα χερια μου τρεμουν,σαν τζανκι σε περιοδο στερησης.
Καπνιζω γρηγορα,αχορταγα τραβαω τον καπνο μεσα μου
και βγαζω αυτο που μενει μ ενα ουφ.
Που ειναι?Ειμαι πλεον θυμωμενος,πολυ θυμωμενος.
Να μου το κανει αυτο εμενα?ΟΧΙ δεν το ανεχομαι!
Πολυ αξια δεν σου δωσαμε μωρη?
Ενας αντρας σαν κι εμενα να φτανει σ αυτο το σημειο δεν επιτρεπεται.
Αλλα θα της δειξω ΕΓΩ!
Οπου να ναι θα ρθει.Θα χτυπησει το κουδουνι και δεν θα της ανοιξω.
Θα γραψω κι ενα μυνημα και θα το κολλησω στην πορτα.
Χμμμ!΄΄Ο χρονος μου ειναι πολυτιμος
για να τον σπαταλαω περιμενοντας εσενα΄΄
γραφω τελικα στο χαρτι κι ανοιγω την πορτα για να το κολλησω.
΄΄Γεια σου΄΄ακουω τη φωνη της,΄΄που πας?μηπως αργησα?΄΄
Οοοοχι οχι μα τι λες περνα μεσα,λεω.
Ειναι υπεροχη!Φοραει ενα πλεχτο μπλουζακι
που τονιζει το τελειο στηθος της
και ειναι υπεροχα μακιγιαρισμενη.
Καθως μπαινει μεσα πεταω το χαρτι με το μυνημα
εξω απ την πορτα...
΄΄Τι ηταν αυτο?΄΄με ρωταει.
Τιποτα της λεω, ελα παμε εχουμε τοσα πολλα να πουμε...
-----------------------------------------------------------------------------------------
κι ενα μικρο για χθες που δεν μπορεσα λογω μεθης...
Της μανας σου
Της μανας σου τα δακρυα
παντα σε ποτιζαν
κι ετσι μεγαλωσες,
της μανας σου το χαμογελο
παντα σε φωτιζε
κι ετσι μεγαλωσες,
της μανας σου η αγκαλια
παντα σε ζεσταινε
κι ετσι μεγαλωσες...
Εσυ δεν σκεφτηκες
πως νοιωθει εκεινη,
τελικα ποτε σου δεν μεγαλωσες...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν θελω να αγνοω πραγματα πoυ μπορουν να μου προσφερουν μια καλη τσατιλα... | | | |
|
ψιτ-ψιτ
12-05-2008 @ 01:58 | τα ιδια τραβαμε ολοι τελικα.. ::whist.:: | | Xωρολάτρης
12-05-2008 @ 02:12 | Γεια σου ρε Κωστα με τις ατρανταχτες αποφασεις σου..Πολύ μου αρεσε το σκεψολόι σου όλο που εκανες για να δικαιολογησεις την χυλόπιτα..χαχα..Να σαι καλα | | Χρίστος Κ.
12-05-2008 @ 06:34 | Συγχαρητήρια Κώστα, Τα βόλεψες τελικά με την κοπέλα. Εμείς να δούμε αν θα τα καταφέρουμε ή αν θα φάμε την χυλόπιτα. ::yes.:: | | Jorlin
12-05-2008 @ 07:19 | Συναρπαστικός ο ειλικρινής ρεαλισμός του πρώτου σου... αν και σε βρίσκω λιγάααακι αγχώδη! ::cool.::
Το 2ο μου άρεσε πολύ, απλό και με νόημα! ::smile.::
Εσυ δεν σκεφτηκες
πως νοιωθει εκεινη,
τελικα ποτε σου δεν μεγαλωσες...
::yes.::
Σωστός! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
