| |
Τα λουλούδια είναι άοσμα
Η άνοιξη δεν μοοσχομυρίζει- με εξωτικές ευωδίες που κάποτε μου πρόσφερε-
Παρά μόνο το ΄άρωμά σου, ευωδιάζει, το έκτοτε μυαλό μου ,
το μεθούσε..
-Ακόμα το μεθάω, με τόσες θύμισες-
Πόσο μου λείπει ο ήχος της μουσικής σου.
Τώρα , το δωμάτιο βουβό,
Το ελαφρύ άγγιγμα των χεριών σου,
στα πλήκτρα του πιάνου,
άνθιζαν τη νεκρή ψυχή μου
-Σαν πολύχρωμο ανθώνα ΄΄εμοιαζε-
Πόσο μου λείπει η σιωπή του βλέμματός σου,
που αινιγματικά με ρωτούσε "Μ'αγαπάς;"
Και τότε
Απελπισμένα βλέμματα επιβραδύνονται με κάθε χτύπο του ρολογιού
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
