| |
| | H Σελήνη.......... και μετά |  | | | Αν η Ειμαρμένη σε "ευλογήσει" στην αγάπη, μην ρωτάς πόσο, ζήσε την για όσο......... | | |
[align=center][B]Η Σελήνη ................. και μετά[/B][/align]
[B]Η [/B]μέρα έσβηνε σ’ αυτή τη μεριά της γής. Αντιστεκόταν στη νύχτα,έπαιζε μαζί της, την καθυστερούσε, όμως μάταια, το σούρουπο επικρατούσε σιγά – σιγά.
Ο ουρανός εκεί πέρα στην ανατολή, άρχισε να σκοτεινιάζει και στην δύση ο ήλιος έδινε την τελευταία του – καθημερινή – παράσταση. Με υπέροχα χρώματα, σ’ όλους τους τόνους του κόκκινου και του πορτοκαλί, ζωγράφισε τον ουρανό και τα σύννεφα γύρω του, θύμισε την ομορφιά του και υποχώρησε συνεχίζοντας την αέναη πορεία του, στην άλλη μεριά της υδρογείου.
Η Σελήνη ανέτειλε. Ήταν ακόμη χλωμή και διάφανη μα δεν την ένοιαζε, ήξερε η υπέρτατη θηλυκιά δύναμη, ότι τα μαύρα-μπλέ βελούδα της νύχτας, κεντημένα με τα διαμαντένια αστέρια του ουρανού που σύντομα θα την τύλιγαν, της πήγαιναν πολύ.
Ανέβηκε με χάρη στο στερέωμα, η θάλασσα φλοίσβησε απαλά και την χαιρέτησε. Η Σελήνη έστειλε τις αχτίδες της και ένα γλυκό ασημένιο φώς κύλησε πάνω στο νερό.
Στην έρημη αμμουδιά τα βράχια απέκτησαν άλλη διάσταση, έγιναν επιβλητικά, σημαντικά.
Η άμμος άστραψε απόκοσμη.
Σιγαλιά.
Μόνον ο ήχος της θάλασσας.
Αναμονή.
Στροβίλισμα του αγέρα απαλό, μια ανάσα, ένας στεναγμός.
Αχλή που γίνεται όλο και πιο πυκνή, αποκτά υπόσταση, σχήμα, χωρίζεται στα δύο και μορφοποιείται.
Η απαρχή της ζωής, η γυναίκα και ο άνδρας στέκονται αντικρυστά και περιμένουν, περιμένουν να γίνουν ύλη, σάρκα και οστά.
Τά χέρια τους, λες κι’ έχουν δική τους θέληση, απλώνονται ταυτόχρονα, αγγίζονται.
Η επαφή τους μοιάζει μαγική, ασημένιο φώς τυλίγει τ’ ακροδάκτυλά τους.
Η Σελήνη στραφταλίζει, στέλνει τις αχτίδες της να χαράξουν τον δρόμο τους.
Περπατούν προς τον σχηματισμό των βράχων.
Η Σελήνη σκύβει και ψιθυρίζει κάτι στη θάλασσα κι εκείνη βγάζει από τα βάθη της φρεσκοκομμένα φύκια και τα αποθέτει με ένα κύμα στα ριζά των βράχων και τους φτιάχνει λίκνο μοσχομυρισμένο .
Η γυναίκα σταματά, επικοινωνεί με την Μάνα Σελήνη, ταιριάζουν απόλυτα αυτές, την ρωτά τι πρέπει να κάνει. Όπως κάθε κόρη, έχει απόλυτη ανάγκη την μάνα της, να την βοηθήσει , να την ορμηνέψει, να την οδηγήσει.
Κι η Σελήνη της απαντά:
Αφέσου, Νοιώσε, Ζήσε…………..
Φυσά απαλά πάνω τους, στέλνει ευχές, το πάθος, τον έρωτα και την αγάπη, τον σεβασμό, την φιλία την κατανόηση και την αμοιβαία εμπιστοσύνη, αυτά για νάναι ευτυχισμένοι, να είναι ευτυχισμένη. Τελευταία στέλνει την σύμπλευση. Σα φυλακτό!
Αν την χειριστούν σωστά, η ισότητα και η ισοτιμία θα χαρακτηρίζει την σχέση τους. Αν………..
[align=center]-------------[/align]
[B]Τ[/B]ο φύκινο λίκνο τους υποδέχεται. Κάθονται σιμά, τα σώματά τους ακουμπούν, τα κεφάλια τους γέρνουν και ακουμπούν κι αυτά.
Η Σελήνη τινάζεται ολόγιομη στον ουρανό και στέκει πάνω τους τεράστια, θαρρείς πως τους σκεπάζει.
Ηλεκτρισμός διαχέεται στην ατμόσφαιρα, η Γή ανατριχιάζει. Στο βάθος ένας κεραυνός σχίζει το κατάμαυρο στερέωμα και χάνεται στην απύθμενη θάλασσα, σημάδι οτι ο Ζεύς συναινεί.
Η Σελήνη ξυπνά τις Νηρηίδες, που βγαίνουν στον αφρό, παίρνουν τις χρυσές τους λύρες και αρχίζουν να συνθέτουν την πρώτη, την ιερή μελωδία της αγάπης.
Ο φτερωτός γιος της Αφροδίτης, ο μικρούλης Έρωτας κοιτά την Σελήνη ερωτηματικά, εκείνη του γνέφει καταφατικά κι αυτός πετά κοντά τους, τους σαϊτεύει και όλη η πλάση γεμίζει με την αγάπη τους.
Γέρνουν απαλά ο ένας πάνω στην άλλη. Τα χέρια δειλά, αλαφροπερνούν στα κορμιά τους.
Οι αισθήσεις αφυπνίζονται, αφή, γεύση, όσφρηση, ακοή, όραση, στήνουν, μεθυστικής απόλαυσης , χορό. Ανείπωτα συναισθήματα ξεσπούν σαν κύματα και δεν ντρέπονται να τα δείξουν, δεν φοβούνται, ακόμη...
Κουλουριάζονται, συμπλέκονται, αντιπαλεύουν, συμπλέουν.......... Κι αίφνης τους αρπάζει εκείνο το κύμα, το παλιρροϊκό. Εκείνο που σαρώνει τα πάντα κι εκεί οι ψυχές και τα κορμιά τους, άλλοτε μαζί κι άλλοτε χώρια, ανεβαίνουν και γεύονται την ολοκλήρωση.
Μένουν ξέπνοοι, οι πνεύμονες τους δεν έχουν αρκετό χώρο για να περάσει ο αγέρας, σύμπλεγμα κορμιών, συναισθημάτων , ζωών.
Κι ύστερα η άμπωτις, η γαλήνη, η ηρεμία, η συνειδητοποίηση...
Δεν είναι μόνοι πιά, ειναι ζευγάρι....
Η Σελήνη τους κοιτά και χαμογελά με απέραντη αγάπη.
Τους ένωσε!
Ταιριάζουν!
Απο εδώ και πέρα αυτοί που θα ταιριάζουν, θα είναι μαζί, θα πορεύονται μαζί , θα μεγαλώνουν μαζί, μέχρι........
Άραγε, σκέφτεται, θα καταλάβουν ποτέ πόσο τυχεροί είναι;
Θα καταλάβουν ποτέ, τι σημαίνει ’’μιά ανάσα δίπλα σου’’;
Μιά καρδιά που χτυπά μαζί με την δική σου;
Ένα χέρι που σε κρατά, σε στηρίζει αλλά και σε ωθεί, όταν πρέπει;
Να είναι κοντά σου αυτός που αγαπάς, εκείνες τις φορές που μέσα στον πόνο και την σύγχυση το μυαλό δεν λειτουργεί και σαν τυφλός χρειάζεσαι βοήθεια;
Θα καταλάβουν τι σημαίνει να έχεις το άλλο σου μισό;
Μακάρι!
Καλεί την Εστία και της ζητά να τους βοηθήσει, να στήσουν τον οίκο τους, τον οίκο των ανθρώπων και ευλογεί η μάνα τους απογόνους τους , που σύντομα θα έρθουν, να κατακλύσουν την γή.
Ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα πίσω της και βλέπει πως δίπλα στην Εστία προσέτρεξε κι η Ήρα για να βοηθήσει στις γέννες και να στηρίξει την ευτυχία της κόρη της.
Ησυχασμένη που την αφήνει στη φροντίδα των θεϊκών αδελφών της, φεύγει.
[align=center]--------------[/align]
[B]Κ[/B]αι μετά, σε μιά μόνο στιγμή, τα όμορφα μάτια της σκοτεινιάζουν και γεμίζουν πόνο.
Εκείνη, δεν έχει αυτή την τύχη, με την οποία μύρωσε την κόρη της.
Εκείνη, ποτέ δεν θα κουρνιάσει δίπλα στην αγάπη της, ποτέ δεν θα κοιμηθεί μαζί του, ποτέ δεν θα ξυπνήσει δίπλα του, ποτέ, ποτέ....
Ένα χαμόγελο, πικρό και γλυκό μαζί, χαράσσεται στα θεία χείλη.
Νοιώθει ευλογημένη και συνάμα καταραμένη,οι άρρηκτα δεμένες αυτές αντιφατικές έννοιες , ταλανίζουν την ψυχή της και ωστόσο εκφράζουν απόλυτα την ζήση της.
Μα δεν πειράζει σκέφτεται, ετσι κι αλλοιώς είμαι τυχερή που τον έχω, έστω και λίγο.
Είμαι τυχερή που έχω μιά αγάπη, την αγάπη.....
Βιαζεται να πάει κοντά του,σε εκείνο το σημείο που συναντιούνται κάθε φορά, στο τέλος του ουρανού, στην απαρχή του κόσμου.......
Εκείνη την άγια ώρα που ονομάζεται ’’λυκόφως των θεών’’, εκεί που το στερέωμα μουντό, μένει κενό, για λίγο χρονικό διαστημα, ούτε μέρα, ούτε νύχτα.
Απλά μετέωρο..........
Δεν βαρυγκομά, δεν μοιρολογεί, δεν εναντιώνεται....τίποτα απ΄όλα τούτα δεν την ενδιαφέρει πιά........
Θεέ μου!
Αναφωνεί κι ευχαριστεί τον Πλάστη, μέσα απο την καρδιά της....
Η προσμονή την αδράχνει, την ταρακουνά, αναδεύεται στα σωθικά της, ζωντανή θαρρείς.
Η καρδιά της χτυπά με βιάση, σε άλλους ρυθμούς, ανήκουστους.
Κι η προσμονή τελειώνει!
Και μετά............ με ένα πλατύ χαμόγελο χώνεται στην αγκαλιά του γεμάτη ευγνωμοσύνη που τον έχει, έστω και ελάχιστα.
Χάνεται........
Στην αγκαλιά του Ήλιου της!
[align=center]-- /-- [/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
panta smile
13-05-2008 @ 04:23 | Και μετά............ με ένα πλατύ χαμόγελο χώνεται στην αγκαλιά του γεμάτη ευγνωμοσύνη που τον έχει, έστω και ελάχιστα.
Χάνεται........
Στην αγκαλιά του Ήλιου της!
πανεμορφοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κίρκη
13-05-2008 @ 05:06 | Η μπαλάντα του Ήλιου και της Σελήνης
Στίχοι -Μουσική: Μανώλης Φάμελος
Θα θελα να σας διηγηθω μια αρχαία ιστορία
για καποιο λόγο σας καλώ να γίνει αφορμή
'Οχι για τίποτα ήρωες που φάγαν τα θηρία,
μα κάτι απλό και πλούσιο μαζί
Είναι ιστορία έρωτα και μανιασμένου πάθους,
τέτοιου που δεν εγνώρισε η ανθρώπινη φυλή
Μα το παράφορο αίσθημα μέγα θεωρείται λάθος,
αν δεν το συνοδεύει η λογική
Ήλιο το νέο λέγανε, τη νεαρά Σελήνη
που μυθική είχε ομορφιά,
μα ο κόσμος τέτοιον έρωτα να ανθίσει δεν αφήνει
και όλοι να τους χωρίσουνε βαλθήκανε παιδιά
Πιάνουν της νυφής τους γονιούς και του γαμπρού του σόι,
τους βάλαν λόγια φθόνερα για τους δυο εραστές
Ο Ήλιος λέει δε θα κανε για το αρχοντολόι
για του σπιτιού η Σελήνη τις δουλειες
Μα ο Θεός ο σπλαχνικός το άδικο δεν αφήνει
και απάλλαξε τους νέους απ΄τα ανθρώπινα δεσμά
ʼστρο τον Ήλιο έκανε, Φεγγάρι τη Σελήνη
θαρρώ πως είναι ακόμη εκεί ψηλά
Και συναντιούνται στα κλεφτά
λίγο μετά τη δύση
για ένα φιλί στα πεταχτά
Μα ο Ήλιος βλέπεις δεν μπορεί
μόνη να την αφήσει
και ολονυχτίς φωτίζει
την ξανθή της ομορφιά
Υπέροχο αυτό που έγραψες.... ::theos.:: | | Ναταλία...
13-05-2008 @ 06:08 | Υπέροχο αυτό που έγραψες.... ::yes.:: ::up.:: | | Helene52
14-05-2008 @ 09:24 | Την καλησπέρα μου
Αυτό μου ξέφυγε και δεν ξέρω πως ....
Θα συμφωνήσω και εγώ με τα κορίτσια ::up.:: ::up.::
Υ π έ ρ ο χ ο ο ο ο !!!!! ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
