| |
Κέρινα ομοιώματα ευχών μουσκεμένα στα δάκρυα
τρεμάμενες ζωές να αποζητούν τον εφιάλτη
για ψίχουλα αυταπάτες,ανύπαρκτο έλεος
Κι εσύ ψυχούλα μου αγνώριστος,
ευτυχισμένος στη θέα του λευκού θανάτου
που μέτραγε ανάποδα τις ώρες σου
Να ικετεύεις για ένα λεπτό οδύνης!
Εδώ ζευγάρωναν τα μάτια με τα χέρια,
δραπέτευαν οι στιγμές για λίγο ήλιο-έλεγες-
αδιαφορώντας αν η κόλαση είχε εγκατασταθεί στη ζωή σου.
Απλά δραπέτευες!
Λες και είχες φτιάξει έναν κόσμο χωρίς προβλήματα,
χωρίς μοναξιά,χωρίς σκοτάδι..
κι εκεί ήσουν το πουλί και πέταγες πέταγες πέταγες,
σερνόσουν,σερνόσουν,σερνόσουν
κάτω απ'τις δυσκολίες του κόσμου σου
βούλιαζες σε μια λευκή θάλασσα γεμάτη θάνατο
πλημμυριζες μέρα τη μέρα κατάθλιψη τα σωθικά σου
και βούλιαζες,βούλιαζες
Εδώ σου αγγίζανε το χέρι και ξεχνούσες
ξενυχτούσαν οι πόνοι μακριά σου
και σε προστάτευε το γαλήνιο τοπίο της λύτρωσης-έλεγες-
κάτι σαν παραμύθι που αποζητάς να πιστέψεις
να κάθεσαι στα γόνατά του και να σε νανουρίζει-έλεγες-
Κέρινα ομοιώματα ευχών μουσκεμένα στα δάκρυα
μαρμαρωμένος πόνος η αντοχή σου,
ανέχεια ευτυχίας η ύπαρξή σου,
τρεμάμενη ζωή να αποζητώ τον εφιάλτη
να τον μαχαιρώσω πισώπλατα όπως κάνει μαζί σου-έλεγα-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
