| |
Και ετσι , καμια φορα , το βραδυ , ανοιγω το παραθυρο μου στην πολη...
Οταν δεν εχω τι να κανω...
Ειναι απαραξενο , αλλα μου αρεσει να χαζευω τις πολυκατοικιες και σας το λεω αληθεια , αν κλεισω τα ματια , μπορω να δω καθαρα μεσα απο τους παγωμενους τους τοιχους...αληθεια μπορω...
Μπορω να δω τους ανθρωπους να κοιμουνται ηρεμοι, χαμογελαστοι μπλεγμενοι με ονειρα , να κανουν ερωτα η να δακρυζουν αγγαλιαζοντας το μαξιλαρι...
''...Σεληνη χλωμη , τρυπημενη καρδια του Μεγαλου Βυθου θλιμμενη νιφαδα
το μικρο μου μωρο τραβα απαλα στων ονειρων την χωρα , την σπαρμενη κοιλαδα......"
Και τους βλεπω ολους , και ειναι ακομα ομορφοι οταν ιδρωνουν προσπαθωντας να ξεφυγουν απο τους μικρους τους εφιαλτες και βλεπω τις κουνιες ανθισμενες και βλεπω τον αγαπημενο μου βραδινο ουρανο , να γεμιζει αγγελους και να γεμιζει ευχες...
Και τοτε , σκυμμενος πανω απο την Ωραια Κοιμωμενη, ρωτω τους βυθους μου μην ειμαι εγω μοναχα σκοταδι σε αυτον τον ησυχο κοσμο-Ρωταω το Τερας , ρωταω το φιλι μου...
Και ειναι ακομα παραξενο , αλλα τα βραδια , μου αρεσει να καθομαι μπροστα απο το ανοιχτο μου παραθυρο και να χαζευω τις πολυκατοικιες....
"...Σεληνη νεκρη , ματωμενη καρδια του ριμαγμενου ουρανου ξεχασμενη εικονα
στην γη των τρελων ,των μικρων μυστικων στην τελευταια γιορτη του μεγαλου χειμωνα..".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
